تغذیه
 
 
 
سوالات رایج درباره شیرخشک

 

 
تغذیه بیش از حد با شیر خشک بیشتر از شیر مادر اتفاق می افتد زیرا شیر خوردن از بطری برای نوزاد بسیار آسان تر از سینه مادر است .
وسایل مورد نیاز در تغذیه با شیر خشک را با آب گرم و صابون باید شست 
 
 
 
شیر مادر برای رشد نوزادان و شیرخواران، بهترین نوع تغذیه است چون از نظر عاطفی بهترین روابط را بین نوزاد و مادر برقرار می‌کند.
از نظر اقتصادی نیز برای خانواده ارزش دارد در ضمن انواع آنتی کورها برای پیشگیری عفونت‌های تنفسی و اختلالات دستگاه گوارش مانند اسهال و استفراغ در شیر مادر وجود دارد.
خوشبختانه بعد از تولد نوزاد ترشح شیر مادر آغاز می‌شود و چنانچه تغذیه مادر نیز خوب باشد تمام مادران تا 6 ماهگی جهت رشد و تکامل کودک خود شیر دارند. توصیه این است بعد از تولد نوزاد 4 تا 6 ساعت بعد از سینه مادر تغذیه شود.
چنانچه نوزاد، نارس یا کم وزن باشد یا مادر به عللی نتواند شیر دهد حتی می‌توان با قطره چکان نوزاد را تا بهبودی مادر، تغذیه کرد.
بعد از تولد چنانچه تغذیه نوزاد با شیشه شیر خشک باشد امکان گرفتن پستان مادر مشکل خواهد بود در ضمن باید توصیه کرد اغلب مادران شیر کافی دارند و نباید به عنوان کمبود شیرمادر شیرخواران را با شیرخشک تغذیه کنند. منحنی پایش رشد کودکان به بهترین نمودار رشد کودک و کافی بودن شیرمادر است.
گاهی اوقات تغذیه شیرخوار به علت بیماری‌هایی که مادر دچار آن است مانند سل ریوی، سرطان پیشرفته و ناراحتی‌های شدید روانی، آبسه پستان یا جدا بودن مادر به مدت طولانی (به عنوان نمونه در مورد خانم‌هایی که کارمند هستند) با شیر و شیرخشک خواهد بود. در این مطلب قصد داریم به سوالات شما درباره ی شیرخشک پاسخ دهیم.
 

 
آیا شیر خشک انواع مختلفی دارد، بهترین نوع آن کدام است؟
 
شیرخشک ها معمولاً از لحاظ مواد محتوی و مزه با هم تفاوت دارند. برخی از شیرخشک های گیاهی هم در بازار موجود است. بهتر است در انتخاب نوع شیرخشک با پزشک متخصص مشورت کنید.

 

آیا می‌توانم نوع شیرخشک نوزادم را عوض کنم؟
 
این کار زیاد توصیه نمی‌شود، چون فرایند گوارش نوزاد هنوز کامل نیست. بهتر است نوزاد از همان ابتدای تغذیه به یک نوع شیرخشک عادت کند. حتی ممکن است از مزه شیرخشک جدید خوشش نیاید. اما اگر نگران رشد نوزادتان بودید، می‌توانید با پزشک کودکتان درباره تعویض نوع شیرخشک برای بهبود رشد نوزاد، مشورت کنید.
 

 

آیا می‌توان چیزی به شیرخشک اضافه کرد؟
 
به هیچ وجه. ممکن است پزشک تجویز کند مقداری شکر قهوه‌ای به شیرخشک اضافه کنید. این ماده باعث رفع یبوستمی‌شود، اما برای دندان‌ها مضر است و ممکن است نوزاد را به طعم بسیار شیرین عادت دهد. بنابراین، استفاده از این شکر بسیار به ندرت صورت گیرد.
 

 

چه قدر و چند وقت یک بار به نوزاد باید شیرخشک داد؟
 
نوزادان شیرخشک را کندتر هضم می‌کنند، از این رو اگر نوزادتان را با شیرخشک تغذیه می‌کنید، ممکن است کمتر از نوزادی که با شیر مادر تغذیه می‌شود به فرزندتان شیر بدهید.
 
با رشد نوزاد، فرزندتان می‌تواند شیر بیشتری بخورد.همچنین متوجه خواهید شد که شب‌ها هم طولانی‌تر می‌خوابد.
 
طی ماه دوم، نوزادتان 120 تا 150 میلی لیتر در هر نوبت شیر خواهد خورد. بعد از اتمام سه ماهگی، احتمالاً نیاز خواهد بود که تقریباً 30 میلی لیتر بیشتر در هر نوبت شیردهی به نوزاد بدهید.
 

 
یک نکته در مورد تغذیه با شیرخشک
تغذیه بیش از حد با شیرخشک بیشتر از شیرمادر اتفاق می‌افتد زیرا شیر خوردن از بطری برای نوزاد بسیار آسان‌تر از سینه مادر است. بنابراین مطمئن شوید که سوراخ نوک شیشه شیر اندازه مناسبی داشته باشد، طوری که مایع به آرامی از آن بیرون بیاید. همچنین، وقتی نوزادتان نشانه‌های سیر شدن را از خود نشان داد، سعی نکنید نوزاد را مجبور کنید شیشه شیرش را تمام کند.
 
آیا می‌توان شیشه شیر نوزاد را در ماکروویو گرم کرد؟
 
خیر، اشعه ماکروویو چربی موجود در شیر را زودتر از بقیه مواد آن داغ می‌کند، بنابراین ذرات چربی موجود در شیر ممکن است باعث ایجاد سوختگی در نوزاد شود. بافت لطیف دهان و گلوی نوزاد در اثر سوختگی ممکن است متورم شود و جلوی جریان هوا را بگیرد و بدین ترتیب باعث ایجاد خفگی شود !!
 

 

چگونه شیشه‌ی شیر نوزاد را تمیز کنیم؟
 
وسایل مورد نیاز در تغذیه با شیرخشک را با آب گرم و صابون باید شست. شیشه‌ها، کلاهک سر شیشه‌ها و حلقه‌هایی را که سر شیشه به شیشه پیچ می‌شوند، باید برس کشید. داخل سر شیشه را به بیرون برگردانید با مقداری نمک و با انگشت خود داخل آن را کاملاً بشویید تا شیری که در این قسمت ته نشست شده است، کاملاً پاک شود. سپس آن را زیر آب بشویید تا نمک‌ها کاملاً پاک گردد.
 

 

آیا وسایل مورد نیاز را باید استریل کرد؟
 
بله،  به خاطر جلوگیری از ابتلای نوزاد به اسهال و استفراغ ، باید تمام این وسایل را استریل کرد.
استریل کردن با آب سرد با استفاده از مواد شیمیایی ( به شکل قرص یا مایع استریل)
استریل کننده‌های بخار ( برای استریل کردن شیشه شیر نوزاد ساخته شده‌اند که یا نوع برقی هستند و یا نوعی که در داخل ماکروویو قرار می‌گیرند.)
 

 

 
 
 
نکات مهم درباره شیشه شیر
 
ابتدا توصیه می‌شود شیشه شیر از نوع پلاستیکی نباشد چون امروزه معتقد هستند انواع پلاستیک در طولانی مدت در اثر تماس با آب یا شیر به علت آلودگی به مواد سمی، ایجاد مسمومیت خواهد کرد در ضمن پلاستیک برای ضدعفونی کردن و جوشاندن مناسب نیست و ترجیحاً نوع شیشه‌ای توصیه می‌شود.
در آغاز تولد به علت حجم کم شیر باید از بطری شیر کوچک و محتوی کمتر استفاده شود و برای شیرخواران بزرگ‌تر، شیشه بزرگ انتخاب شود. توصیه این است که بعد از هر بار شیر دادن، شیشه تمیز و در آب جوش به مدت 5 تا 8 دقیقه جوشانده شود و از پودر و مواد شوینده کمتر استفاده شود چون این مواد ممکن است در شیشه مانده و در طولانی مدت ایجاد مسمومیت کنند.
هر بار که شیر تهیه می‌شود، چنانچه مقداری شیر مانده بود توصیه می‌شود در یخچال نگهداری شود به خصوص در فصل تابستان 3 تا 4 ساعت و برای نوبت بعد گرم و استفاده شود. سر پستانک پلاستیکی نیز جداگانه با آب جوش تمیز شود. سوراخ آن نیز خیلی کوچک یا بزرگ نباشد و مدت زمان تغذیه نیز 10 تا 15 دقیقه طول بکشد.
گاهی اوقات شیرخواران آب میوه را با شیشه می‌خورند. به مادران توصیه می‌شود آب میوه را از 5 ماهگی با قاشق به شیرخوار بدهند و از 6 ماهگی سوپ، فرنی و پوره میوه را نیز می‌توان با قاشق به شیرخواران داد چون شیرخواران از 6 ماهگی به بعد به خوبی تغذیه را با قاشق می‌توانند بخورند. امید است با تمام مشکلاتی که در تغذیه با شیرخشک وجود دارد مادران با توجه به مزایای شیرمادر، شیرخواران خود را با سینه خود تغذیه کنند که کودکان از نظر رشد جسمی و روحی بیمه سلامتی شوند.
 
 
ماکارونی را چگونه رنگ می‌کنند؟

 

انقلاب رنگی در ماکارونی

 

 
 
 
سبزی‌های مختلفی نظیر اسفناج، گوجه‌فرنگی، هویج یا مخلوطی از تمام این پودرها را به خمیر ماکارونی اضافه می‌کنند و ماکارونی با توجه به رنگ پودر سبزی‌های افزوده، رنگی می‌شود.
 
 
صنایع غذایی، شاخه‌ای از علوم است که علاوه بر استوار بودن بر اصول علم شیمی با علوم کشاورزی، دامی و هنر آشپزی رابطه تنگاتنگی دارد به عبارتی یک متخصص صنایع غذایی باید محصولاتی را که از دام و گیاهان به دست آمده، با ذائقه مردم هماهنگ و به صورت محصولی با ماندگاری مناسب به بازار عرضه کند.
به همین دلیل روز به روز محصولاتی جدید با ویژگی‌های منحصر به فرد در صنعت غذا تولید می‌شود و در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌گیرد. یکی از این محصولات نسبتاً جدید ماکارونی‌های رنگی هستند که میان برخی افراد محبوبیت خاصی دارند. این ماکارونی‌ها مانند فلفل‌های رنگی، بشقاب غذا را اشتها برانگیز تر می‌کنند. به همین بهانه سراغ دکتر محمدحسین عزیزی، متخصص صنایع غذایی و مدیر گروه صنایع غذایی دانشگاه تربیت مدرس رفتیم تا با فرآیند تولید این محصولات خوش‌رنگ بیشتر آشنا شویم.
 
آقای دکتر! اولین بار ماکارونی رنگی در کجا تولید شد؟
 
تولید این نوع ماکارونی تاریخچه دقیقی ندارد؛ ماکارونی ابتدا در چین تهیه می‌شد. آن‌ها هنوز هم ماده‌ای غذایی به نام نودل دارند که شبیه ماکارونی است. توسعه این ماده غذایی در ایتالیا انجام شد و ابتکار افزودن سبزی‌ها و مواد رنگی هم متعلق به مردم همین کشور است. به کار بردن جلبک در صنایع ماکارونی هم روشی جدید است که بیشتر از 10 سال قدمت ندارد.
 
صنعتگران برای ایجاد رنگ در ماکارونی، از چه روشی استفاده می‌کنند؟
 
یکی از معمول‌ترین روش‌های تولید ماکارونی رنگی، استفاده از پودر سبزی‌هاست.
 
پودر چه سبزی‌هایی؟
سبزی‌های مختلفی نظیر اسفناج، گوجه‌فرنگی، هویج یا مخلوطی از تمام این پودرها که به خمیر ماکارونی اضافه می‌کنند و ماکارونی با توجه به رنگ پودر سبزی‌های افزوده، رنگی می‌شود مثلاً نارنجی، سبز و قرمز.
 
دیگر چه روش‌هایی برای رنگی کردن ماکارونی وجود دارد؟
تولیدکنندگان صنعت غذا، جلبک‌هایی سبز رنگ را به طور وسیع در آب پرورش می‌دهند سپس خشک و پودر می‌کنند. این پودر سبز رنگ در صنایع ماکارونی کاربرد دارد. جالب است بدانید که این جلبک‌ها برای پیشگیری از بیماری‌هایی نظیر فشار خون، دیابت و سرطان بسیار مفیدند.
 
 
آیا در کشور ما این نوع پودر تولید می‌شود؟
خیر، ما در صنعتمان این پودر را تولید نمی‌کنیم و فقط واردکننده‌ی آن هستیم.
 
یعنی اصلاً در ماکارونی‌های رنگی، رنگ شیمیایی استفاده نمی‌شود؟
 
تولیدکننده با توجه به فرمولی که در نظر گرفته، می‌تواند از رنگ‌های خوراکی مجاز در محصولش استفاده کند. از این رنگ‌ها می‌توان به بتاکاروتن (که باعث زردتر شدن محصول می‌شود) اشاره کرد. البته در ماکارونی‌های معمولی هم بتاکاروتن استفاده می‌شود.
 
آیا این رنگ‌ها ارزش غذایی هم دارند؟
 
از میان این رنگ‌ها، بتاکاروتن پیش‌ساز ویتامین A است اما سایر رنگ‌ها ارزش غذایی ندارند و فقط برای بهبود ظاهر ماکارونی در این صنعت استفاده می‌شوند.
 
آیا برای تولید این ماکارونی‌ها، روش‌های به خصوصی در مقایسه با صنعت معمول وجود دارد؟
 
روش تهیه این ماکارونی‌ها هم مانند ماکارونی‌های معمولی است و فقط به خمیر آن‌ها مواد رنگی می‌افزایند.
 
 
 
چرا رنگ این ماکارونی‌ها جذاب نیست؟ مثلاً در فرآورده‌ای مثل پاستیل رنگ‌های براق و قوی‌تری را مشاهده می‌کنیم در حالی که رنگ ماکارونی رنگی این‌گونه نیست؟
 
وقتی سبزی‌ها خشک می‌شوند، در رنگ‌دانه‌های آن‌ها تغییراتی به وجود می‌آید که به همین دلیل نمی‌توان دیگر آن رنگ سبز با طراوت را در آن‌ها دید زیرا رنگدانه کلروفیل به دنبال خشک شدن تجزیه می‌شود و در نهایت مواد رنگی دیگری پدید می‌آید اما اگر رنگ‌های صنعتی مجاز در فرآورده، به کار روند، معمولاً رنگ خیلی جذاب‌تری خواهند داشت.
 
 
 
کدام یک از این 3 روش در ایران استفاده می‌شود؟
در کارخانه‌های ایرانی از پودر سبزی‌ها و پودر جلبک برای تهیه ماکارونی رنگی استفاده می‌کنند.
 
ارزش غذایی ماکارونی معمولی و رنگی متفاوت است؟
بله، زیرا در ماکارونی رنگی سبزی‌ها هم وجود دارند که باعث افزایش میزان فیبر و املاح ماکارونی می‌شود. در ضمن، پودر جلبک‌ها هم منبع غنیویتامین و املاح هستند.
 
آیا زمان ماندگاری این دو نوع ماکارونی هم با هم فرق می‌کند؟
نه چندان! زیرا ماکارونی فرآورده‌ای خشک است و آب بسیار کمی دارد و میکروب‌ها نمی‌توانند در آن رشد کنند به همین دلیل هر کدام از انواع ماکارونی را می‌توان به مدت طولانی نگهداری کرد.
 
به غیر از اسفناج، در ماکارونی‌های رنگی چه سبزی‌های دیگری استفاده می‌شود؟
 
نعناع، جعفری، پونه، ریحان و حتی مخلوطی از همه آن‌ها.
 
آیا تمام ویژگی‌های ماکارونی‌های تولید شده از این سبزی‌ها، مشابه هم است؟
بله، زیرا سبزی‌های مختلف باعث ایجاد طعم متفاوت در این محصول می‌شوند و هر کدام از این سبزی‌ها فواید سلامت‌بخش به‌خصوصی دارند.
 
آیا نوع رنگ ماکارونی رنگی روی بسته‌بندی آن درج می‌شود؟
از لحاظ قانونی، تولیدکننده باید نوع رنگ مصرف شده در تولید را ثبت و حتی اگر مخلوطی از سبزی‌ها را افزوده، حتماً نام همه آن‌ها را ذکر کند. اگر هم ماکارونی رنگی با جلبک رنگ شده است، باید روی بسته قید شود زیرا برخی افراد ممکن است به این رنگ‌های تهیه‌شده از جلبک حساسیت داشته باشند.
 
 

 
با مواد غذایی آلزایمر را از خود دور کنید

 

 
 
ماهی‌های چرب، گردو و روغن زیتون به کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر کمک می‌کند. احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که هر هفته سه مرتبه آب میوه یا آب سبزیجات مصرف می‌کنند به مراتب کمتر از بقیه‌ی افراد است.
 
 
آلزایمر رایج‌ترین شکل زوال عقل است. علائم این بیماری با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات به خصوص حافظه‌ی موقت در دوران پیری آغاز شده و به تدریج با از دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه‌گیری و سرانجام مرگ در اثر ناراحتی‌های تنفسی به پایان می‌رسد. احتمالاً شما نیز با ما هم عقیده‌اید که امروزه بیماری آلزایمر بیش از سرطان باعث نگرانی افراد می‌شود.
از هر سه سالمند بالای 80 سال یک نفر به این بیماری مبتلا می‌شود. اما داشتن تغذیه مناسب می‌تواند در کاهش خطر ابتلا و یا حتی به تأخیر انداختن بروز این بیماری موثر باشد.
 

 

 
مواد غذایی سرشار از فولات یا اسیدفولیک

 

از مدت‌ها پیش پزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که کمبود فولات در توانایی و قدرت درک انسان‌ها اختلالاتی به وجود می‌آورد. بر اساس نتایج پژوهش‌های اخیر، حتی کمبود جزیی فولات تأثیر منفی در قدرت درک افراد باقی می‌گذارد. زیرا فولات همانند ویتامین‌های B6 و B12 میزان اسید آمینه‌ی homocysteine را تنظیم می‌کند. این اسید آمینه اثرات منفی روی مغز ایجاد می‌کند و می‌تواند به طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد.
خوشبختانه فولاتی که از مواد غذایی مثل اسفناج و غلات غنی شده جذب بدن می‌شود زوال قدرت درک انسان را کاهش می‌دهد.
 

 

مواد غذایی سرشار از ویتامین‌های C و E

 

مغز ارگان بسیار فعالی است؛ در واقع مغز انسان مقری است که تمام فرایندهای شیمیایی و الکترونیکی مربوط به کنترل عملکردهای مختلف اعضای بدن در آن‌جا سازمان دهی می‌شود. اما همین فرایندها باعث تولید رادیکال‌های آزاد نیز می‌شود. این مولکول‌های ناپایدار به سلول‌ها آسیب می‌زنند و به این ترتیب باعث تشکیل ماده‌ی آمیلوئید شده و روند زوال عقل را سرعت می‌بخشند.
اما مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان‌ها، رادیکال‌های آزاد را خنثی می‌کنند. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین‌های C و E مثل توت‌فرنگی و بادام می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد.
 
 

 
ماهی‌های چرب، گردو و روغن زیتون

 

بر اساس نتایج مطالعات اخیر، ماهی‌های چرب، گردو و روغن زیتون به کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر کمک می‌کند.
مصرف فقط یک وعده ماهی آزاد یا تن سفید در هفته، زوال قدرت درک افراد را به میزان 10 درصد کاهش می‌دهد.
این کارایی ماهی در کاهش ابتلا به آلزایمر مدیون وجود امگا 3 موجود در آن است.
همه‌ی امگا 3 ها همانند امگا 3 ی موجود در گردو، دانه‌ی کتان و روغن زیتون با التهابی که باعث تشکیل ماده‌ی آمیلوئید می‌شود، مبارزه می‌کنند.
 
 

 

مواد غذایی یا نوشیدنی‌های سرشار از فلاوونوئیدها

 

گیاهان برای مقابله با آسیب‌های ناشی از تابش آفتاب و همچنین صدمات دیگر ماده‌ای به نام پلی‌فنول تولید می‌کنند. فلاوونوئیدها که آنتی‌اکسیدان نیز محسوب می‌شوند، مؤثرترین و مفیدترین پلی‌فنول‌ها به حساب می‌آیند. سیب، گندم،زغال اخته و گریپ‌فروت سرشار از فلاوونوئیدها هستند.
از این گذشته سبزیجاتی از قبیل مارچوبه، پیاز، کلم بروکسل، سیر، لوبیا، پیاز، نخودفرنگی و اسفناج نیز منبع فلاوونوئیدها محسوب می‌شوند.
 
محققان ملاحظه کردند احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که هر هفته سه مرتبه آب میوه یا آب سبزیجات مصرف کرده‌اند به مراتب کمتر از بقیه‌ی افراد شرکت کننده در تحقیقات بوده است.
توصیه می‌کنیم صبح‌تان را با چای آغاز کنید و در طول روز به جای نوشیدنی‌های گازدار آب میوه‌های طبیعی بنوشید.
 

 

 
 
پودر کاری
 
در کشور پرجمعیت هند میزان ابتلا به بیماری آلزایمر بسیار کمتر از کشورهای غربی است.
احتمال می‌رود زردچوبه که در ترکیبات پودر کاری وجود دارد بی دلیل نباشد. این ادویه سرشار از ماده‌ای به نام curcuma است و رنگ زرد آن نیز مدیون وجود همین ماده است.
مطالعات متعدد نشان داده است که curcuma آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد آمیلوئید بسیار قوی است. این ماده به پروتئین‌های آمیلوئید وصل می‌شود و مانع از تشکیل جرم می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که افرادی که پودر کاری زیادی مصرف می‌کنند نسبت به افرادی که اهمیتی به مصرف این ادویه نمی‌دهند مغز فعال‌تر و حافظه‌ی سالم‌تری دارند.
بنابراین توصیه می‌کنیم پودر کاری که رنگ زرد تندی دارد استفاده کنید و همچنین یک قاشق چای‌خوری زردچوبه به سوپ یا غذای‌تان اضافه کنید.
 
 

 
پرسیاوشان؛ گیاهی برای درمان سرفه

 

Maidenhair fern
 
 
 
پرسیاوشان از نظر طبّ قدیم ایران، معتدل است. در طب گذشته از گیاه پرسیاوشان در درمان سرفه و علائم سرماخوردگی و ریزش منطقه‌ای مو استفاده می‌شد.
 
 
 
پرسیاوشان با نام علمی Adiantum capillus veneris گیاهی است علفی، سرخسی و پایا که در مناطق شمالی از جمله مازندران، گیلان و در تهران در مناطق شرق، غرب و جنوب غربی قابل مشاهده است.
این گیاه زیبا و چند ساله معمولاً در نقاط مرطوب، اماکن سایه دار و کم نور می‌روید. این گیاه در نواحی مدیترانه، اروپای مرکزی و جنوبی، آمریکا و ایران رشد می‌کند. برگ‌های آن شبیه برگ گشنیز بده و دارای دم‌برگ های بسیار نازک و دراز، شبیه مو می‌باشد.
پرسیاوشان دارای ریزومی خزنده است که ریشه‌هایی باریک از آن خارج می‌شود. برگ‌های این گیاه استفاده طبّی دارد.
نتایج حاصل از مطالعات گیاه شناسی قومی و یا بومی گیاه پرسیاوشان در منطقه نشان می‌دهد که این گیاه برای درمان سرماخوردگی، درمان تب و سرفه مفید است.
گیاه پرسیاوشان در گویش مازندرانی به نام‌های سیولنگه واش، گیلکی چاه سیالَک و سیالک، لری پَرِسیووَش و در گویش کردی با نام سیاوخشی قابل شناسایی است.
گیاه پرسیاوشان به فقر مواد آلی و عناصر کم مصرف، مقاومت خوبی را نشان می‌دهد و این گیاه از نظر نیازهای اکولوژیکی بسیار کم توقع است.
نتایج حاصل از مطالعات اتنوبوتانی گیاه پرسیاوشان در مازندران نشان می‌دهد که بیشترین استفاده از این گیاه برای درمان سرماخوردگی، درمان تب و سرفه و کم‌ترین مورد مصرف آن برای درمان سرخک در اطفال است.
 

 
ترکیبات شیمیایی
 
برگ پرسیاوشان دارای موسیلاژ، قند، اسید گالیک Gallic acid، تانن، اسانس و ماده‌ای تلخ به نام کاپیلارین Capillarine است.
 
 

 

گونه‌های داروئی
 
1) جوشانده: سه قاشق سوپ‌خوری برگ پرسیاوشان را در یک لیتر آب جوش بریزید و بگذارید به آرامی به مدت یک ساعت بجوشد. سپس آن را صاف کنید.
مقدار مصرف آن 3 تا 6 فنجان در روز است.
 
2) شربت سینه: مقدار 100 گرم پرسیاوشان خشک را با یک لیتر آب جوش و نیم کیلو شکر مخلوط کرده و به مدت شش ساعت بگذارید بماند سپس آن را با فشار از صافی بگذرانید و در داخل ظرفی بریزید تا کم کم ته نشین شود و بعد قسمت صاف شده‌ی روی آن را بردارید و با یک کیلو و نیم شکر و 80 گرم دیگر برگ پرسیاوشان مخلوط کرده و بجوشانید تا غلیظ شود.
مقدار مصرف این شربت دو قاشق غذاخوری تا چند بار در روز می‌باشد.
این شربت برای رفع سرفه و برونشیت استفاده می‌شود. ضمناً خلط و سینه را نرم کرده و باعث رفع اخلاط می‌شود.
 
3) دم کرده: مقدار 20 گرم برگ خشک پرسیاوشان را در یک لیتر آب بریزید و بگذارید به مدت یک ساعت بماند. سپس آن را صاف کنید.
 
 
 
 
خواص طبّی
 
پرسیاوشان از نظر طبّ قدیم ایران، معتدل است. در طب گذشته از گیاه پرسیاوشان در درمان سرفه و علائم سرماخوردگی و ریزش منطقه‌ای مو استفاده می‌شد.
1- درمان کننده‌ی بیماری‌های ریوی است.
2- اخلاط سینه را نرم کرده و دفع می‌کند.
3- اگر چند قطره از دم کرده‌ی آن را داخل بینی بچکانید، گریپ را از بین برده و بینی را باز می‌کند.
4- صفرا و بلغم را از معده و روده بیرون می‌کند.
5- کرم کش است.
6- ادرارآور است.
7- عادت ماهیانه را باز می‌کند.
8- برای رفع تنگی نفس بچه‌ها بسیار مفید است.
9- اسهال را بر طرف می‌کند.
10- تب بُر است.
11- در معالجه یرقان مؤثر است.
12- سنگ مثانه را دفع می‌کند.
13- برای تقویت مو و رشد موها، برگ تازه‌ی پرسیاوشان را به صورت پماد درآورده و روی سر بمالید یا این که از دم کرده‌ی آن استفاده کنید.
14- عرق آور است.
15- در درمان برونشیت مؤثر است.
 
16- در هنگام زکام و سرماخوردگی از بخور پرسیاوشان استفاده کنید.
17- اگر پماد و یا دم کرده آن را به سر بمالید شوره سر را بر طرف می‌کند.
18- طحال و کلیه را تقویت می‌کند.
 

 
مضرّات پرسیاوشان
 
پرسیاوشان گیاهی است کاملاً بی خطر و حتی در طول تاریخ برای کودکان به کار رفته است و هیچ گونه عوارضی ندارد.
 

 

 
رژیم درمانی در کوری سالمندی

 

دژنراسیون ماکولا

 

 
دانشمندان دریافته‌اند هرچه افراد در دوران زندگی خود از سبزیجات و میوه‌جات بیشتری استفاده کنند و سیگار نکشند، میزان ابتلا به این عارضه کاهش می‌یابد حتی اگر ژن این بیماری در بدن آن‌ها وجود داشته باشد.
 
 
 
آیا پدربزرگ یا مادربزرگی دارید که به مرور زمان دیدشان کاهش یافته باشد؟ آیا می‌دانید نام این عارضه چیست و علت بروز آن چه می‌باشد؟ این عارضه دژنراسیون ماکولار نام دارد.
 

 
دژنراسیون ماکولا (macular degeneration)

 

 
دژنراسیون ماکولا1 (AMD ) شایع‌ترین علت کوری سالمندان در جهان است! در این بیماری ماکولا یا لکه زرد تخریب می‌شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
دژنراسیون ماکولا در افراد بالای 65 سال شایع‌تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. اکثر موارد این بیماری با افزایش سن به وجود می‌آیند. این بیماری می‌تواند عارضه‌ی بعضی داروها نیز باشد.
همچنین به نظر می‌رسد ارث نیز در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد. پس اگر خانواده شما به این عارضه مبتلا هستند، ژن این بیماری در بدن شما هم وجود دارد.
دژنراسیون ماکولا بر دو نوع است: خشک (Dry) و تَر (Wet). نوع خشک شایع‌تر بوده و حدود 90درصد بیماران به این نوع مبتلا می‌شوند. نوع تَر معمولاً با کاهش دید شدیدتر و جدی‌تری همراه است.
علت دقیق این بیماری هنوز شناخته نشده است. نوع خشک ممکن است بر اثر پیر و نازک شدن بافت ماکولا، رسوب رنگدانه ها در ماکولا و یا ترکیبی از این دو ایجاد شود. در نوع تَر عروق خونی جدید در زیر شبکیه رشد کرده و خون و مایع از آن‌ها نشت می‌کند. این نشت سبب مرگ سلول‌های شبکیه شده و باعث ایجاد نقاط کور در دید مرکزی می‌شود.
 

 
تأثیر رژیم غذایی بر دژنراسیون ماکولار
 
بسیاری از پژوهشگران و چشم پزشکان معتقدند که عوامی محیطی نقش بسزایی در بروز این بیماری دارند. یکی از این عوامل محیطی مواد غذایی مصرفی ما و عادات غذایی ماست. بعضی از ترکیبات غذاها مانند روی، لوتئین، بعضی از اسیدهای آمینه و ویتامین‌های A، C و E به کاهش خطر ابتلا به بیماری کمک کرده و یا پیشرفت AMD خشک را کند می‌کنند.
تحقیقات نشان داده است مصرف بعضی از انواع کربوهیدرات‌ها می‌توانند با بروز این بیماری ارتباط داشته باشند. عادت به مصرف مواد نشاسته‌ای با اندیس گلیسمیک بالا، موجب تسریع بروز این بیماری می‌شود. کربوهیدرات‌هایی که اندیس گلیسمیک بالا دارند، پس از مصرف به سرعت به قندهای ساده شکسته شده و سریع‌تر قند خون را بالا می‌برند. 
کیک و شیرینی‌ها، پنیر پیتزا، نانی که از آرد سفید تهیه شده باشد و شکر به سرعت به قندهای ساده تجزیه می‌شوند. در مقابل نان‌هایی که با آرد سبوس دار و آرد جو تهیه شده باشد، برنج قهوه‌ای و سبزیجات با سرعت کم‌تری تجزیه می‌شوند و قند خون را کندتر بالا می‌برند.
 
بررسی بیش از 4 هزار فرد سالمند بین 50 تا 80 سال نشان داد مصرف کربوهیدرات‌هایی با اندیس گلیسمیک بالا تأثیر مهمی بر روند بیماری دژنراسیون ماکولار دارد. شکر، سوخت سلول‌های بدن است لیکن مقدار زیاد آن موجب تخریب پروتئین‌های موجود در سلول‌ها می‌شود. تجمع گلوکز در سلول‌ها خصوصاً سلول‌های چشم که بسیار حساس هستند موجب کاهش عمر این سلول‌ها می‌شود.
افزایش سریع قند خون پس از مصرف این مواد غذایی می‌تواند موجب آسیب مویرگ‌های ظریف بافت چشم شود. مصرف این نوع مواد نشاسته‌ای نه تنها برای چشم‌های افراد مسن خطرناک است بلکه زمینه ساز بروز بسیاری از بیماری‌ها از جمله دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی و بعضی از سرطان‌ها خواهد شد.
چربی‌ها نیز ممکن است در این میان نقش داشته باشند. مصرف اسیدهای چرب امگا-3 که در ماهی به میزان فراوانی یافت می‌شود اثر حفاظتی در مقابل دژنراسیون ماکولا دارد. از سوی دیگر، مصرف اسیدهای چرب امگا-6 که در روغن‌های نباتی یافت می‌شوند خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
 
 
 
 
مصرف رژیم غذایی غنی از ویتامین D و مواد مغذی مفیدی چون بتائین و متیونین می‌تواند موجب کاهش دژنراسیون ماکولار شود. مطالعاتی که اخیراً در دانشگاه تافس آمریکا به انجام رسیده تایید کننده این مسأله است. در این مطالعات دوقلوهایی شرکت کردند که متولد جنگ جهانی دوم بودند. این دوقلوهای همسان دارای ژن مشترک بودند ولی میزان تماس آن‌ها با عوامل محیطی متفاوت بود.
نتایج مقایسه این شرایط مختلف محیطی نشان داد هرچه افراد میزان بیشتری در معرض دود سیگار بودند آسیب های چشمی و میزان دژنراسیون ماکولار در آن‌ها بالاتر بود.
همان‌طور که بیان شد این آسیب چشمی دوران پیری جنبه ارثی دارد و عوامل ژنتیکی در بروز آن دخیل هستند.
 
مطالعه‌ی این دوقلوهای مسن نشان داد با وجود این که هر دو قل ژن مشترکی داشتند ولی میزان بروز بیماری در آن‌ها کاملاً متفاوت بود و این مسأله ناشی از تأثیر عوامل محیطی بر بروز و شدت بیماری بود.
دانشمندان ژنتیک دانشگاه تافس دریافتند هرچه افراد در دوران زندگی خود از سبزیجات و میوه‌جات بیشتری استفاده کنند و سیگار نکشند، میزان ابتلا به این عارضه کاهش می‌یابد حتی اگر ژن این بیماری در بدن آن‌ها وجود داشته باشد.
مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین D مانند ماهی و شیر موجب کاهش بروز دژنراسیون ماکولار می‌شود زیرا این ویتامین خاصیت ضد التهابی دارد. این ویتامین از تشکیل عروق خونی جدید در زیر ماکولا جلوگیری می‌کند، در نتیجه مانع از خون‌ریزی در این ناحیه و از دست دادن کامل دید می‌شود.
دریافت مقدار بیشتری از بتائین و متیونین، موجب کند شدن روند بروز بیماری می‌شود. این دو ماده با اثرات اپی‌ژنتیکی در بدن، موجب تغییراتی در ژن عامل بروز بیماری می‌شوند.
 
بتائین یا تری متیل گلیسین یک ترکیب آمونیوم چهار وجهی است که اولین بار در چغندر قند کشف شد. بتائین ماده‌ای است سفید رنگ و گرانوله که یکی از متابولیت‌های کولین است و به عنوان یک دهنده‌ی گروه متیل عمل می‌کند. بتائین در ماهی، غلات، اسفناج وجود دارد و متیونین یک اسید آمینه‌ی ضروری است که در منابع غذایی پروتئینی مانند گوشت مرغ، ماهی و محصولات لبنی وجود دارد.
 
تحقیقات نشان داده است که ویتامین‌ها و آنتی اکسیدان نظیر بتا-کاروتن (ویتامین A) و ویتامین‌های C و E ممکن است ماکولا را در برابر تخریب محافظت کنند.
در مطالعه‌ای که بر روی 3600 بیمار انجام شد نشان داد مصرف ویتامین‌های C و E، بتا-کاروتن و روی، خطر پیشرفت بیماری را در بعضی بیماران تا 28درصد کاهش می‌دهد.
این یافته‌ها سبب می‌شوند تا پژوهشگران به بیماران در خطر ابتلا به AMD پیشرفته توصیه کنند آنتی اکسیدان و روی به مقادیر زیر مصرف کنند.
 
 مقادیر توصیه شده به شرح زیرند:
* 500 میلی گرم ویتامین C
* 400 واحد ویتامین E
* 15 میلی گرم بتا-کاروتن
* و 80 میلی گرم اکسید روی
 

 
علائم و درمان دژنراسیون ماکولا
 
دژنراسیون ماکولا می‌تواند سبب کاهش دید تدریجی یا ناگهانی شود. اگر خطوط مستقیم را موج‌دار می‌بینید، دیدتان تار است، یا لکه‌های تیره در مرکز دید خود می‌بینید احتمال دارد که دچار علائم اولیه دژنراسیون ماکولا شده باشید.
در بسیاری موارد قبل از این‌که بیمار دچار علائم شود چشم پزشک علائم اولیه بیماری را در معاینه تشخیص می‌دهد. این کار معمولاً از طریق تست میدان بینایی صورت می‌گیرد. این بیماری درمان قطعی ندارد ولی بعضی داروها و درمان با لیزر برای جلوگیری از پیشرفت بیمار و یا حتی بهبود دید وجود دارد.
در نهایت رعایت اصول تغذیه‌ای صحیح مانند مصرف بیشتر مواد غذایی مفید و حذف سیگار مانع از بروز این بیماری شده و یا روند آن‌را با تداخلات ژنتیکی کند می‌کند.
 

 
گیلاس و نکاتی در مورد آن

 

 
گیلاس سرشار از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی بوده، از این رو روند پیری را به تأخیر می‌اندازد. تحقیقات نشان می‌دهد مصرف روزانه 6 عدد گیلاس می‌تواند جایگزین خوبی به منظور کنترل و درد ناشی از تورم بیماران باشد.
 
 
 
 
گیلاس؛ میوه کوچک تابستانی، بسیار خوشمزه، مفید، آبدار کروی با دمی بلند و یا کوتاه بوده و دارای گوشت لطیف، ترد و شیرین به رنگ‌های مختلف از زرد تا قرمز پر رنگ با هسته‌ای گرد و سفت است.
درخت خزان پذیر و برگ‌ریز گیلاس، با نام علمی " Cerasus avium "، بدون خار، با ارتفاع کوتاه، شاخه‌های صاف بدون خار و قرمز رنگ مایل به قهوه‌ای، برگ‌های سبز تقریباً درشت لبه‌دار و دارای میوه گوشت‌دار با گونه‌های متعدد است که تقریباً در تمام کشورهای جهان آن را می‌شناسند و احتمالاً بومی منطقه‌ای بین دریای سیاه و دریای خزر است و در زمان‌های قدیم به اروپا برده شده است.
 

 
خواص دارویی گیلاس
 
* گیلاس سرشار از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی بوده، از این رو روند پیری را به تأخیر می‌اندازد.
 
* احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش می‌دهد. گیلاس به دلیل این كه سرشار از منیزیم و پتاسیم است برای سلامت قلب و عروق بسیار مفید است.
* فلاوونوئیدهای موجود در گیلاس، از ایجاد هر گونه آسیب توسط رادیکال‌های آزاد پیشگیری می‌کنند.
* درمان مناسبی برای آرتریت، رماتیسم، واریس و دردهای مفصلی است.
* از گیلاس می‌توان به عنوان ماسک زیبایی استفاده کرد و چین و چروک‌های پوست را کاهش داد.
* برای کلیه‌ها مفید است و به دفع سموم از بدن کمک می‌کند.
* سوخت ساز بدن را افزایش داده و به هضم غذا کمک می‌کند.
* سیستم اعصاب را تسکین داده و با تولید هورمون شادی در بدن، احساس بهتری را در ما ایجاد می‌کند.
* دارای چربی کم و فیبر زیاد است و برای تصفیه خون در سیستم گوارشی بسیار مفید است.
 
* برای کارکرد منظم قلب، روده و معده نیز بسیار مفید است.
* قوای فکری را تقویت می‌کند.
* افرادی که زیاد گوشت استفاده می‌کنند و خون آن‌ها اسیدی است می‌توانند از گیلاس استفاده کنند به دلیل اینکه خون را قلیایی می‌کند.
* برای کاهش وزن مفید است.
* دارای مقدار فراوانی ویتامین C است.
* چربی اشباع شده در گیلاس بسیار کم است و کلسترول ندارد.
* گیلاس شیرین اگر چه ملین خوبی است و یبوست را از بین می‌برد اما به دلیل داشتن طبیعتی سرد مصرف زیاد آن باعث نفخ معده می‌شود.
 
 

 
گیلاس مانند مسکن عمل می‌کند
 

 
تحقیقات نشان می‌دهد مصرف روزانه 6 عدد گیلاس می‌تواند جایگزین خوبی به منظور کنترل و درد ناشی از تورم بیماران باشد.
 
 
بیماران مبتلا به نقرس و آرتریت که درد زیادی را تحمل می‌کنند می‌توانند به جای این‌که مسکن مصرف کنند حداقل برای یک دوره 30 روزه روزانه 6 عدد گیلاس مصرف کنند.
بررسی‌ها نشان داده مصرف گیلاس سطح اسید اوریک خون را تنظیم کرده و موجب کاهش درد و جلوگیری از عود در بیماران مبتلا به نقرس می‌شود.
گیلاس با جلوگیری از تورم و التهاب مفاصل درد بیماران مبتلا به آرتریت را نیز کاهش می‌دهد.
چندین شرکت داروسازی بزرگ نتایج تحقیقات فوق را تایید کرده‌اند و قرار است به زودی از گیلاس دارویی ساخته شود که طبیعی بوده و عوارض ناشی از داروهای مسکن شیمیایی را نداشته باشد.
بیماران باید توجه داشته باشند که بدون مشورت با پزشک داروهای خود را قطع نکنند اما یک دوره یک ماهه روزانه شش عدد گیلاس مصرف نمایند و نتیجه را با پزشک در میان بگذارند تا در مورد تغییر دوز داروهای مصرف آن‌ها تصمیم بگیرد. 
 
 
آلبالو و گیلاس برای کودکان زیر 3 سال ممنوع

مصرف میوه‌های ملین در کودکان می‌تواند باعث ایجاد مشکل در هضم دستگاه گوارش آن‌ها شده و او را با مشکلات بعدی مواجه کند.
 
دکتر سیدعلی کشاورز، استاد تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تهران می گوید: با توجه به حساس بودن دستگاه گوارش کودکان، مصرف میوه‌های ملین مانند گیلاس، آلبالو و گوجه سبز توسط کودکان زیر 3 سال خطر مسمومیت و ایجاد اسهال می‌کند.
چیدن میوه‌ها به صورت نارس و زودهنگام به خصوص در میوه‌هایی چون گوجه سبز، چغاله بادام و سم پاشی زیاد آن‌ها که باعث آلودگی بیشتر میوه می‌شود، امکان هضم آن را در دستگاه گوارش کودک مشکل‌تر می‌کند که با رشد بیشتر میوه و حرارت خورشید و شستشوی تدریجی سم با آب بارندگی و آبیاری، سطح تماس سم با میوه کمتر می‌شود که این امر در میوه‌هایی که به صورت رسیده مصرف می‌شوند و ملین نیستند، به چشم می‌خورد.
به گفته این استاد تغذیه، در صورت بروز مسمومیت در اثر مصرف این نوع میوه‌ها در کودک، بهتر است تا دو روز هیچ نوع میوه‌ای به وی داده نشود و در صورت شدت مسمومیت از سرم های خوراکی و در نهایت سرم های تزریقی استفاده شود.
مصرف میوه‌ها به ویژه میوه‌هایی چون آلبالو و گیلاس که سرشار از ویتامین‌ها بوده و پیش ساز ویتامین A می‌باشد برای بدن بسیار مفید بوده و برای جبران کمبود آن می‌توان از آب چنین میوه‌هایی برای کودکان استفاده کرد.
 
 

سندرم پلی‌کیستیک و عادات غذایی

 
 
 
بهبود برنامه غذایی و رعایت برنامه‌های ورزشی با تغییر شیوه زندگی ممکن است خطر ابتلا
به  بیماری‌های مزمن مرتبط با سندرم پلی‌کیستیک تخمدان مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و
سرطان‌های جداره رحم را کاهش دهد.
 
 
 
سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مشکلی است که بسیاری از خانم‌ها در سنین مختلف از آن رنج می‌برند. در واقع یک وضعیت نامتعادل هورمونی در مغز و تخمدان‌ها است (هیپوفیز در مغز با ساخت هورمون های LH, FSH   به تخمدان‌ها دستور ساخت استروژن و پروژسترون و کمی تستسترون را می‌دهد که به طور کلی دوره قاعدگی در این روند برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود)  که معمولاً با قاعدگی نامنظم، رشد نامعمول مو در قسمت‌هایی از بدن و یا ریزش مو، اضافه وزن و چاقی شکمی، افزایش سطح انسولین، افزایش سطح تستسترون، قسمت‌های تیره پوست در گردن، بازوها  و سایر قسمت‌های بدن، آکنه و ناباروری همراه  است.
حدود 50 درصد از خانم‌هایی که به این سندرم دچار هستند، دارای اضافه وزن و یا چاقی هستند. بهبود برنامه غذایی و رعایت برنامه‌های ورزشی با تغییر شیوه زندگی ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مرتبط با سندرم پلی‌کیستیک تخمدان مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان‌های جداره رحم را کاهش دهد.
خانم‌هایی که به سندرم پلی‌کیستیک تخمدان مبتلا هستند، ملاحظات تغذیه‌ای یکسانی داشته و یک راهنمای تغذیه‌ای خاص می‌تواند به آن‌ها بسیار کمک کند. متعادل سازی شیوه زندگی از طریق  رعایت اصول تغذیه‌ای، کمک مهم و موثری در درمان تخمدان پلی‌کیستیک می‌تواند داشته باشد. بهبود و تصحیح عادات تغذیه‌ای در کاهش وزن، تقویت بارداری، پیشگیری از دیابت و ارتقاء سلامت تخمدان‌ها نتیجه بخش است.
 
 

 
نکات مهم تغذیه‌ای در سندرم پلی‌کیستیک تخمدان‌ها
 
* کاهش وزن 5 تا 10 درصدی در صورت اضافه وزن یا چاقی در طی 3 ماه.
* کاهش کالری دریافتی در صورت نیاز به کاهش وزن.
* دقت در خوردن غلات کامل.
* افزایش تعداد وعده‌ها در روز و کم کردن مقدار در هر وعده.
* کم مصرف کردن نمک.
*مصرف ادویه‌جات به شرط عدم داشتن حساسیت و طعم دهنده‌های طبیعی مانند آب‌لیمو، آب‌غوره بدون نمک، سرکه.
 
* مصرف کمتر قندهای ساده :
اثر قندهای ساده در این بیماران کاملاً شناخته شده است. قندها نه تنها باعث افزایش سطح انسولین می‌شوند بلکه با فشار خون بالا، افزایش کلسترول، افزایش استرس اکسیداتیو  و التهاب، رابطه مستقیمی دارد.
به طور معمول در فرهنگ غذایی ما شکر سفید، قند، انواع شیرینی‌های خشک و تازه، انواع آب‌نبات‌های سنتی و سنتتیک، عسل و کلیه مواد غذایی که در تهیه آن‌ها مواد شیرین کننده به‌کار رفته مانند انواع دسرها و بستنی‌ها، نوشابه‌ها و آب‌میوه‌های صنعتی، کمپوت‌های خانگی و صنعتی، مرباها و یک‌سری غذاهای سنتی مانند شیر برنج و شله‌زرد و حلوا از منابع عمده‌ی قندهای در دسترس ما هستند. خانم‌های دچار این سندرم باید در برابر خوردن این مواد محتاطانه عمل کنند.
 
*  برنامه غذایی مملو از منابع گیاهی :
 
از آن‌جایی که  در افراد دچار این سندرم، خطر میزان ابتلا به بیماری‌های قلب و عروق، افزایش ‌تری‌گلیسیرید، فشارخون، کلسترول LDL و کاهش HDL بیشتر است؛ لذا بهتر است برنامه غذایی‌اشان سرشار از سبزی‌ها و میوه‌ها، غلات کامل، حبوبات و کمی آجیل و دانه‌ها باشد. این نوع برنامه غذایی سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر است که همین فیبر غذایی خود کاهش دهنده چربی، فشار خون و انسولین است. مصرف روزانه 25 تا 35 گرم فیبر در این افراد بسیار توصیه می‌شود.
* مصرف فراوان سبزیجاتی مانند بروکلی، کاهو، خیار، جعفری، تربچه، اسفناج، شلغم.

 
* محدودیت منابع حیوانی و چربی‌ها:
 
تا میزان کمتری چربی اشباع و کلسترول در دسترس بدن قرار گیرد. این مواد کالری بیشتر داشته و از طرفی قدرت سیرکنندگی کمتری نیز دارند. سعی شود از منابع گوشت سفید بیشتر از گوشت قرمز استفاده شود. سایر منابع تأمین کننده پروتئین غیر از انواع گوشت‌ها، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و ماهی است.
 
* مصرف منابع  سرشار از اسیدهای چرب امگا 3:
 
این اسید چرب کاهش دهنده کلسترول و تری‌گلیسیرید است. منابع آن به طور عمده بادام، گردو، دانه بذر کتان، زرده تخم مرغ (تا 3 عدد در هفته)، روغن کانولا یا کلزا و ماهی هستند. با دریافت این اسید چرب و اثرات آن در این افراد، از بروز بسیاری از پیامدهای سندرم تخمدان پلی‌کیستیک جلوگیری می‌شود.
 
* خوردن منابع سرشار از فیتوسترول‌ها به‌جای غذاهای سرشار از چربی‌های اشباع :
 
فیتوسترول‌ها ترکیبات گیاهی هستند که در خانم‌های دچار این سندرم، پایین آورنده‌ی کلسترول می‌باشند. منابع آن نان، محصولات لبنی کم چرب و مولتی ویتامین‌ها هستند.
 
* انجام فعالیت‌های ورزشی  روزانه :
 
تمرینات ورزشی روزانه و مرتب، بهبود سطح کلسترول، فشارخون، انسولین و حتی روحیه و تصور بدنی را به دنبال دارد. در صورت احتمال یا بروز دیابت، با تمرینات ورزشی منظم، به عدم بروز یا کنترل آن بسیار کمک می‌کنیم.
 
* مصرف سویا  و سایر حبوبات :
 
قرار دادن سویا در برنامه غذایی خالی از لطف نیست. به نظر می‌رسد سویا در برنامه غذایی باعث بهبود میزان کلسترول و کاهش خطر بیماری‌های قلب و عروق می‌شود. علاوه بر سویا، سایر حبوبات مانند انواع لوبیا، عدس، نخود باید مصرف شود. با مصرف حبوبات، هم میزان فیبر لازم تأمین می‌شود وهم پروتئین مورد نیاز بدن در ترکیب با سایر مواد غذایی در اختیار بدن قرار می‌گیرد.
 
* مصرف مکمل ویتامین‌های محلول در آب و آنتی اکسیدان‌ها پیشنهاد می‌شود.
 
بهتر است در این مورد با پزشک و کارشناس تغذیه حتماً مشورت کنید. مصرف کافی منابع ویتامین د و یا مکمل آن در این افراد مهم است.
کلسیم در روند طبیعی هورمونی نقش دارد و مصرف آن در افرادی که از عوارض سندرم پلی‌کیستیک رنج می‌برند، پیشنهاد می‌شود. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
عمومی
 
 
 
 

گرمازدگی؛ ره آورد تابستان

 
گرمازدگی یکی از مشکلاتی است که مسافران و افرادی را که در طبیعت سیر می‌کنند، تهدید می‌کند. البته در اغلب موارد این گرمازدگی با استراحت کوتاهی برطرف می‌شود، اما گاهی گرمازدگی کاملا جدی است و نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی دارد. اگر علائم مربوط به گرمازدگی، تحت درمان به موقع و تخصصی قرار نگیرد، ممکن است منجر به مرگ یا ناتوانی‌های جدی شود.
 
گرمازدگی زمانی روی می‌دهد که دمای بدن فرد به دلیل افزایش دمای محیط بیشتر از حد طبیعی می‌شود و بدن در دفع این حرارت ناتوان است.
 
بدن انسان با منبسط کردن عروق در سطح پوست و عرق کردن، دمای خود را کاهش می‌دهد و سبب تنظیم و کنترل گرما می‌شود. البته در آب و هوای خیلی مرطوب، عملکرد تعریق در بدن مختل و کند شده و بدن قادر به خنک کردن خود نیست.
بدن انسان به طور عادی یک فرآیند تنظیم گرمایی دارد که به هم خوردن این فرآیند، به طرزی که درجه حرارت بدن به طور غیرعادی بالا رود را گرمازدگی می‌گویند.
افراد در سنین بالا بیش از جوانان در معرض گرمازدگی قرار دارند، چون بدن افراد مسن، توانایی هماهنگ شدن با تغییرات ناگهانی دما را ندارد. همچنین به دلیل استفاده از برخی داروها بدن آن‌ها توانایی تنظیم دما را از دست می‌دهد و عرق کردن قطع می‌شود.
 
علائم گرمازدگی را بشناسیم
 
سرگیجه، سردردهای شدید، تهوع و استفراغ، پوست خشک و گرم، ضربان قلب بالا، دمای زیاد بدن، بیهوشی، خستگی و فرسودگی، اختلال در تکلم و توهم، تنفس کم‌عمق، گشاد شدن مردمک چشم و عدم واکنش به نور، گرفتگی عضلات، افت فشار خون به دلیل کم‌آبی (دهیدراسیون)‌ و اتساع عروق محیطی از جمله عوارض اصلی و شایع گرمازدگی هستند.
 
به طور کلی عوارض گرمازدگی به تناسب شدت معمولا به سه دسته تقسیم می‌شوند:
 
گرمازدگی خفیف : زمانی که فرد مدتی طولانی در معرض حرارتی نسبتا بالا قرار گیرد اتفاق می‌افتد. در این حالت بدن به شدت عرق می‌کند. گرفتگی عضلات، خستگی و گاهی سرگیجه از دیگر علائم آن است.
 
گرمازدگی متوسط: به دلیل قرار گرفتن اشخاص مانند کشاورزان، ملوانان یا آتش‌نشان‌ها در معرض گرمای زیاد و فعالیت بدنی در محیط پیش می‌آید. از علائم آن می‌توان به سرگیجه، عدم هوشیاری، پوست رنگ پریده، نبض ضعیف و تعریق بدن اشاره کرد.
 
گرمازدگی شدید: این حالت بسیار خطرناک است و در روزهای گرم و مرطوب اتفاق می‌افتد. قیافه گرمازده و تب‌دار و پوست گرم و خشک است. درجه حرارت بدن افزایش می‌یابد و احتمال اغما و تشنج جزو دیگر علائم آن است.
 
در برخورد با افراد گرمازده چه کنیم؟
 
به خاطر داشته باشید که به محض رویت هر گونه علامتی ناشی از فشار گرمای زیاد، باید با اورژانس و گروه‌های امداد تماس بگیرید. تا رسیدن گروه امداد و اورژانس اقدامات زیر را انجام دهید:
1- فرد را به محلی سایه‌دار منتقل کنید.
2 - به سرعت فرد را خنک کنید، مثل پاشیدن آب خنک به صورت فرد و تر کردن بدن فرد با اسفنج آب خنک.
3 - دمای بدن شخص را کنترل کنید و به تلاش‌هایتان برای خنک‌کردن او ادامه دهید.
4- ‌ اگر اورژانس یا کمک‌های امدادی تاخیر داشت، با اورژانس بیمارستان برای گرفتن دستورالعمل‌های بعدی تماس بگیرید.
5 - هر چه زودتر کمک‌های اولیه را به شخص برسانید.
 
محافظت از خود در برابر گرمازدگی
 
با دنبال کردن مراحل زیر می‌توانید از قرار گرفتن در معرض گرمای زیاد و گرمازدگی جلوگیری کنید:
- آشامیدنی‌های خنک بنوشید.
- اگر پزشک مصرف مایعات را برای شما محدود کرده، از او بخواهید میزان مصرف مایعات در هوای گرم را برای شما مشخص کند.
- خوردن منظم آب در طی روز قبل از احساس تشنگی، چون اگر احساس تشنگی کنید، نشان می دهد بدنتان دچار کم آبی شده است.
- بعضی از داروها شما را در برابر گرمازدگی آسیب‌پذیرتر می‌کنند. مثلا داروهای مسکن می‌توانند باعث پنهان شدن علائم ابتلا به گرمازدگی شوند. داروهای ضدیبوست نیز خطر کم‌آبی را افزایش می‌دهند.
- دوش گرفتن با آب خنک
- در صورت امکان در محیطی با تهویه مطبوع باشید. چنانچه این امکان وجود ندارد، به یک مرکز خرید با تهویه مناسب بروید.
- لباس‌های نخی با رنگ روشن بپوشید.
- در صورت امکان در گرم‌ترین ساعات روز، در خانه بمانید.
- خودتان را درگیر فعالیت‌های گرمازا نکنید.
- هرگز افراد مسن و کودکان را در خودروی در بسته رها نکنید.
- فراموش نکنید گرمازدگی شامل حیوانات نیز می‌شود. سعی کنید برای حیوانات خانگی، محلی سایه‌دار همراه با آب آشامیدنی تازه و خنک فراهم کنید.
 
 
 
 
 
 
 
 

رفع بوی پاها

 
بوی بد پا گاهی خیلی آزاردهنده است، خصوصا در محیط‌های اجتماعی. عرق زمانی که از بدن خارج می‌شود، بویی ندارد، ولی زمانی که مدت زیادی بر سطح پوست می‌ماند، تحت تاثیر باکتری‌های پوست، تجزیه شده و به دنبال آن آمونیاک و اسیدهای چرب تولید می‌شوند که باعث ایجاد بوی نامطبوع بدن می‌گردند.
 
 
 
 
قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا و هر عاملی که موجب عصبی شدن فرد شود، تعریق بدن را افزایش می‌دهد. همچنین فصل تابستان و افزایش گرما و رطوبت هوا، فعالیت غدد عرق را زیاد کرده و با مشکل بوی بد بدن و پا مواجه می‌شویم.
ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند پرکاری تیروئید و یا انواع عفونت‌ها و سرطان‌ها در افزایش تعریق بدن بی تاثیر نیستند.
 
علت بوی پا
محیط گرم و مرطوب داخل کفش مخصوصاً کفش‌های ورزشی، رشد باکتری‌ها را در پا تقویت می‌کند. دو علت بسیار شایع بوی بد پاها، باکتری‌ها و یا میکروکوکسی ها هستند. درمان موفقیت آمیز بوی پا به ریشه کنی این ارگانیسم‌ها بستگی دارد. باکتری‌ها از پوست مرده زیر جوراب تغذیه کرده و در نتیجه بوی خاصی را متصاعد می‌سازند.
 
رفع بوی پا
1- عوض کردن مرتب کفش و جوراب، احتمال رشد و تکثیر باکتری‌ها و قارچ‌ها را کاهش می‌دهد. چند جفت جوراب و اگر می‌توانید یک جفت کفش اضافی با خود به محل کار ببرید و در طی روز آن‌ها را عوض کنید.
2- پودر ضد قارچ بزنید. روزی دو بار کمی پودر ضدقارچ به پا بزنید تا کمتر عرق کند. اگر هم پا عرق کرده باشد، آن را برای رشد قارچ‌ها نامناسب می‌کند.
3- برای رفع بوی پا جوراب نخی بهتر است، چون نمی‌گذارد عرق روی پا بماند. هرچه عرق کمتر باشد، قارچ و باکتری هم کمتر است.
4- از کفی‌های بوگیر استفاده کنید. کفی‌های ذغالی کفش، می‌توانند بوی کفش را بگیرند. اما باید با جوراب نخی استفاده کنید، چون در غیر این‌صورت بو را فقط مخفی کرده‌اید.
5- کفش‌های ساخته شده از مواد طبیعی مثل چرم بهتر از کفش‌های ساخته شده از مواد پلاستیکی هستند و خروج گرما از آن‌ها آسان‌تر صورت می‌گیرد.
6- غذای تند و ادویه دار نخورید. در بعضی افراد خوردن غذاهای ادویه‌دار در تولید بوی بد پا موثر است. اگر شما علاقمند به غذاهای تند هستید و نمی‌خواهید پایتان بو بدهد، مرتباً پاها را با آب و صابون بشویید.
7- در موارد عرق شدید پا، دور انگشتان را با قطعات کوچک پشم بره، که در بیشتر داروخانه‌ها وجود دارد، ببندید. این پشم رطوبت را خیلی خوب جذب می‌کند. اما باید روزی چند بار آن را عوض کنید.
8- ضد عرق بزنید. اگر بو زیاد نیست، استفاده از افشانه‌های ضدعرق بعد از شستن پا مؤثر است.
9- کفش مناسب انتخاب کنید. در فصول گرم سال کفش‌های کاملاً بسته و به خصوص از جنس مواد مصنوعی، سبب تعریق زیاد شده و همچنین محیط مناسبی را برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها فراهم می‌کنند.
 
در ضمن دو روز پشت سر هم، از یک کفش استفاده نکنید. کفش آغشته به عرق، حداقل یک روز زمان لازم دارد تا کاملاً خشک شده و بوی نامطبوع را از دست بدهد.
10- به طور مرتب جوراب‌هایتان را عوض کنید. جوراب‌هایتان را حداقل روزی یک بار عوض کنید و بشویید.
11- استرس تعریق را افزایش می‌دهد. در نتیجه به افزایش فعالیت باکتری ها و همچنین ایجاد بوی بد عرق در بدن منجر می شود.
12- داخل هر کفش، کمی جوش شیرین بریزید و آن را شب تا صبح در جایی قرار دهید. صبح، جوش شیرین را دور بریزید، ملاحظه خواهید کرد کفش‌ها عاری از هر گونه بوی بد شده‌اند.
13- به افرادی که مجبور هستند در طول روز، مدت طولانی کفش بپوشند توصیه می‌شود در صورت امکان از صندل و یا کفش‌های بندی و تابستانی استفاده کنند.
 
شست وشوی پا با مواد مختلف
 
چای:
 
تانن موجود در چای یک عامل خشک کننده است. در نتیجه 3 تا 4 عدد چای کیسه‌ای را در یک لیتر آب جوش به مدت 10 دقیقه قرار دهید. سپس مقداری آب سرد به آن اضافه کنید تا ولرم شود. پاهایتان را به مدت 20 تا 30 دقیقه در این محلول قرار داده و سپس خشک کنید. در پایان از پودر تالک استفاده کنید. این کار را روزی دو بار انجام دهید تا مشکل قارچ یا عرق بد بوی پاهایتان حل شود. پس از رفع مشکل، این کار را هفته‌ای دو بار انجام دهید.
 
سرکه:
 
یک فنجان سرکه را در یک لیتر آب ریخته و پاهای خود را هفته‌ای دو بار به مدت 15 دقیقه در آن قرار دهید.
 
پرمنگنات پتاسیم:
 
روزانه پاهای خود را برای دقایقی در محلول پرمنگنات پتاسیم قرار دهید. این محلول برای رفع بوی بد عرق پا در کفش‌های ورزشی و همچنین درمان اگزمای عفونی بسیار مفید است. لازم به ذکر است که این محلول رنگی بوده و ممکن است پاهای شما رنگ قهوه‌ای به خود بگیرند که البته موقتی است.
 
بی کربنات سدیم:
 
این ماده سطح پوست شما را قلیایی‌تر کرده و در نتیجه مقدار عرق را کاهش می‌دهد. برای این منظور یک قاشق غذاخوری جوش شیرین را در یک لیتر آب ریخته و هفته‌ای دو بار به مدت 15 دقیقه پاهای خود را در این محلول قرار دهید. روش دیگر، پاشیدن جوش شیرین در داخل کفش‌هایتان است.
 
کلرید آلومینیم:
 
در موارد شدید بوی پا، برای استفاده از کلرید آلومینیم از پزشک خود اجازه بگیرید. این دارو ضدعرق است و گمان می‌رود غدد عرق را غیرفعال کند. برای گرفتن نتیجه بهتر، در اولین شبی که از آن استفاده می‌کنید، پاها را با کیسه‌ای نایلونی ببندید. بعداً یک‌بار در هفته دارو را بزنید و دیگر لزومی به بستن پا با نایلون نیست.
 
حمام آب سرد و گرم:
 
یکی از در دسترس ترین روش‌ها برای درمان بوی بد پا، قرار دادن پاها در آب داغ و سپس در آب سرد است. این کار را 3 بار انجام دهید. به این ترتیب جریان خون به طرف پاها روانه شده و از تعریق کاسته می‌شود. سپس بعد از سومین بار قرار دادن پا در آب داغ، در لگن آب سرد تعدادی یخ و همچنین مقداری آب لیموترش ریخته و پاهایتان را در داخل این محلول قرار دهید. در پایان مقداری الکل به پاهایتان مالیده و در معرض هوا نگه دارید تا خشک شوند.
توجه: افراد دیابتی و کسانی که گردش خون در بدن آنها به خوبی انجام نمی‌گیرد، از این روش نباید استفاده کنند.
 
افشانه فرمالید:
 
این ماده افشانه ضدعرقی است که دارای فرمالدئید و نعناع است و برای از بین بردن بوی پا ساخته شده است. این دارو فقط برای موارد شدید است و برای استفاده حتماً از پزشک خود اجازه بگیرید.
 
محلول فرمالین 3 درصد:
 
هفته‌ای دو بار و به مدت 20 دقیقه استفاده کنید.
 
محلول استات آلومینیوم:
 
شستشوی دارویی کنید. شستن دو بار در هفته پاها با محلول استات آلومینیوم در آب گرم برای رفع بوی پا موثر است.
 
در انتها باید متذکر شوم که تمامی محلول های شیمیایی فوق را که در رفع بوی پا موثرند، باید تحت نظر پزشک استفاده کنید و از مصرف خودسرانه آن‌ها بپرهیزید.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

مراقب بالش زیر سرتان باشید

 
بالش یا بالشت وسیله‌ای است به شکل کیسه چهارگوش که آن را با ماده نرمی مثل پر، پنبه، الیاف یا اسفنج پر کرده و در هنگام خواب یا استراحت سر را روی آن می‌گذارند.
 
 
 
 
آیا می‌دانید در بالش زیر سرتان چه چیزهایی پیدا می‌شود؟
شاید اگر بدانید یک سوم از وزن بالشتان را باکتری‌ها، کرم‌های ریز مرده، سلول‌های مرده پوستی و مانند آن تشکیل می‌دهند،‌ دیگر به راحتی آن را زیر سرتان نگذارید. اما این یک واقعیت است.
ما اغلب سعی می‌کنیم ملافه‌های بستر خواب را زود به زود تعویض کنیم، آن‌ها را خوب بشوییم و ضدعفونی کنیم تا مطمئن باشیم در بستری که می‌خوابیم خبری از باکتری‌ها نیست. اما شاید این خبر شما را متحیر کند، وقتی بدانید چه قدر باکتری و سلول مرده هر شب زیر سرتان می‌گذارید و می‌خوابید.
به گزارش دیسکاوری،‌ محققین به این نتیجه رسیده‌اند که بعد از دو سال استفاده،‌ انبوهی از سلول‌های مرده، باکتری و موجودات ریز دیگر در بالش جمع می‌شوند. در واقع بعد از دو سال،‌ یک سوم وزن بالش را سلول‌های مرده پوست،‌ حشرات،‌ کرم‌های ریز خاکی مرده و باکتری‌ها تشکیل می‌دهند.
این اطلاعات از بیمارستان‌های انگلیس جمع آوری شده،‌ جایی که بالش‌ها به طور منظم شسته می‌شوند.
اما میزان آلودگی که در بالش‌ها یافت می‌شود، تنها نگرانی نیست. محققین به این نتیجه رسیده‌اند که در مجموع 30 میکروب که مسئول بیماری‌های جدی هستند نیز در بالش‌ها انبار می‌شوند. از جمله این میکروب‌ها می‌توان به عامل بیماری‌های آبله مرغان، استافیلوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین (ام.آر.اس.ای)، عفونت‌ها و جذام اشاره کرد.
البته هنوز مشخص نیست که آیا این بالش‌ها می‌توانند ناقل بیماری از یک بیمار به بیمار دیگر در بیمارستان باشند یا نه، اما اشک ریختن روی بالش و باز شدن دوخت‌ بالش ها می‌توانند چنین انتقالی را تسهیل کنند.
شاید برای‌تان جالب باشد بدانید این اطلاعات با حمایت یک شرکت تولید بالش‌های پزشکی به نام گابریل ساینتیفیک انجام شده و البته این بالش‌ها هیچ آلودگی را در خود نگه نمی‌دارند.
می‌توان این نتایج را به بالش‌های خانگی هم تعمیم داد. بحث‌های زیادی در مورد این که بالش‌ها حاوی مواد آلرژی زا هستند وجود دارد.
پس مراقب بالشی که زیر سرتان می‌گذارید باشید، شاید منبع بسیاری از بیماری‌ها همین بالش باشد.
 
برای جلوگیری از گردن درد از بالش مناسب استفاده کنید
 
گردن درد ممکن است در نتیجه تصادف یا آسیب دیدگی، مشکلات استخوانی عضلانی و یا حتی وجود تومور بروز کند، اما اغلب اوقات قرار گرفتن در یک وضعیت نامناسب و غیراستاندارد مثل وضعیت غیر صحیح بدن به هنگام خواب می‌تواند منجر به بروز گردن درد شود.
متخصصان در این باره می‌گویند که حتی شکل و نوع بالش هم می‌تواند در بروز درد گردن تاثیر داشته باشند. لذا به منظور جلوگیری از این قبیل دردها در ناحیه گردن، متخصصان توصیه می‌کنند که اگر سابقه بیماری خاصی ندارید که علت اصلی گردن درد شما باشد، باید مطمئن شوید بالشی که روی آن می‌خوابید در یک وضعیت ناجور به سر شما فشار نیاورد و یا ارتفاع آن خیلی بلند یا کوتاه نباشد.
متخصصان توصیه می‌کنند که بالش پر به مراتب بهتر از بالش اسفنجی است، چرا که اغلب بدون این که فشاری به سر و گردن فرد بیاورد و موجب بروز درد شود، متناسب با وضعیت این اعضا تغییر شکل می‌دهد.
علاوه بر این‌ها تشک شما هم می‌تواند در بروز درد گردن موثر باشد، بنابراین از تشکی استفاده کنید که اندکی سفت باشد و بتواند گردن را در وضعیت مناسبی نگه دارد.
همچنین از خوابیدن روی شکم خودداری کرده و سعی کنید که قبل و بعد از خواب اندکی ماهیچه‌های گردن را ماساژ دهید.
 
برای پیشگیری از پف چشم از بالش مناسب برای خواب استفاده کنید
پزشکان به خانواده‌ها توصیه می کنند برای پیشگیری از پف چشم، از بالش مناسب برای خواب استفاده کنید. موقع خواب، مایعات بدن به شکلی پخش می‌شوند که ممکن است مقداری از این مایعات در اطراف چشم جمع شده و موجب پف کردن چشم‌ها شوند. با قرار دادن سر بالاتر از سطح بدن، مایعات از اطراف چشم ها دور می‌شوند و مشکل پف چشم حل می‌شود.
همچنین، می‌توان از کمپرس یخ به مدت 15 دقیقه استفاده کرد، چون کمپرس یخ در رفع ورم و پف چشم‌ها مؤثر است. کمپرس یخ موجب تنگ شدن رگ‌های خونی می‌شود و به این ترتیب تورم به وجودآمده را برطرف می‌کند.
 
 
سایر فواید بالش مناسب
 
بالش خوب و مناسب نه فقط بر کیفیت خواب تاثیر می‌گذارد، بلکه موجب می‌شود در هنگام خواب، بدن در شرایط فیزیکی ایده آلی قرار داشته باشد. اگر صبح‌ها با سردرد، گردن درد، بی حسی یا احساس ناراحتی در شانه‌ها و بازوها بیدار می‌شوید، به احتمال زیاد، مشکل از بالش شماست. هر چند بالش نامناسب، عامل به وجود آورنده هیچ کدام از این دردها نیست، اما به طور حتم در تشدید آن‌ها نقش مؤثری دارد. یک بالش خوب باید هنگام خواب، سر را هم تراز با شانه‌ها نگه دارد، به این معنی که سر نباید به عقب یا جلو خم شده باشد.
 
نکات لازم برای تهیه بالش مناسب
1- برچسب روی بالش را بخوانید تا بدانید جنس بالش از چیست؟ داخل بالش ممکن است با پلی استر، ابر، پر مرغابی و یا ترکیبی از پر مرغ و مرغابی پر شده باشد. پر معمولا گران‌تر است، نرم‌تر است و به راحتی قالب سر و بدن شما را به خود می‌گیرد. پلی استر ارزان‌تر است، بالش راحتی است، البته به کیفیتش بستگی دارد، اما به نرمی و انعطاف پذیری پر نخواهد بود.
2- مقدار پر شدن بالش را بررسی کنید. هر چه بیشتر پر شده باشد، سفت‌تر خواهد بود.
3- اگر بر روی شکمتان می‌خوابید یا به اطراف غلت می‌زنید، یک بالش نرم انتخاب کنید. این کار کمک می‌کند تا سر به عقب خم نشود و از فشار به گردن جلوگیری می‌کند. شما حتی می‌توانید از بالش استفاده نکنید.
4- اگر به پشت می‌خوابید، برای راحتی بیشتر یک بالش معمولی انتخاب کنید.
5- اگر به پهلو می‌خوابید، برای بهترین کمک به گردنتان، بالش سفتی را انتخاب کنید.
6- برای روبالشی‌تان از پارچه‌ای استفاده کنید که منافذی داشته باشد و نرم باشد و برای تنفس نیز مناسب باشد.
7- دقت کنید که درزهای بالش کاملا دوخته شده باشد.
8- اگر شما به مواد خاصی در داخل بالش‌ها حساسیت دارید، حتما به برچسب محرک آلرژی در روی بالش دقت کنید. امروزه اکثر کارخانه داران، بالش‌ها را بدون حساسیت یا آلرژی می‌سازند.
9- اگر آلرژی دارید، کاور یا پوششی برای بالش بگیرید که زیپ دار باشد و از ورود گرد و غبار به دهان شخص موقع خواب جلوگیری کند.
 
 
 
 
 
 

سرطان تیروئید

 
 
سرطان تیروئید به علت افزایش غیر قابل کنترل تعداد سلول‌های غده تیروئید ایجاد می‌شود. سرطان‌های تیروئید شایع نیستند و حدود یک درصد موارد سرطان‌های تشخیص داده شده را شامل می‌شوند و شیوع آن در زنان بیشتر از مردان گزارش شده است.
 
 
 
 
بدن انسان از غددی تشکیل شده که وظیفه آن‌ها ترشح هورمون است. هورمون‌ها موادی هستند که بر سلول‌ها و اندام‌های مختلف بدن اثر می‌کنند و آن‌ها را به انجام کاری تحریک یا از انجام کاری منع می‌کنند.
یکی از این غدد، غده تیروئید یا غده پروانه‌ای است که بلافاصله زیر حنجره، در دو طرف و جلوی نای واقع شده است. این غده در افراد بالغ به طور طبیعی 15 تا 20 گرم وزن دارد.
مهم‌ترین وظیفه این غده، ترشح هورمون تیروکسین یا 4T و تری یدوتیرونین یا 3T است که این دو هورمون روی سوخت و ساز بدن تاثیر دارند. تیروئید هورمون دیگری به نام کلسی تونین ترشح می‌کند که در متابولیسم کلسیم در بدن نقش دارد.
ترشح این هورمون‌ها توسط هورمون محرک تیروئید یا TSH که از بخش قدامی غده هیپوفیز ترشح می‌شود، کنترل می‌شود.
از بیماری‌های شایع این عضو حیاتی،‌ پرکاری و کم کاری است که درصد بالایی از مردم جهان به آن مبتلا هستند.
بیماری دیگر، سرطان تیروئید است که به علت افزایش غیر قابل کنترل سلول‌های تیروئید ایجاد می‌شود. سرطان‌های تیروئید شایع نیستند و حدود یک درصد موارد سرطان‌های تشخیص داده شده را شامل می‌شوند و شیوع آن در زنان بیشتر از مردان گزارش شده است.
 
عوامل خطر سرطان تیروئید
 
- افرادی که در کودکی تحت پرتودرمانی (درمان با اشعه)‌ در ناحیه گردن قرار گرفته‌اند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
- اگر فردی از خانواده یا نزدیکان به این بیماری دچار شده باشد، شانس ابتلا به این بیماری در اعضای دیگر خانواده بالا می‌رود.
 
انواع سرطان تیروئید
 
سرطان پایپلری papillary : شایع‌ترین نوع سرطان تیروئید می‌باشد و بیشتر در خانم‌ها، کودکان و افراد جوان دیده شده و نسبت شیوع آن در زنان نسبت به مردان 2 به 1 است. این سرطان دیر در بدن پخش می شود (متاستاز) و نسبت به دیگر انواع سرطان تیروئید، بدخیمی آن کمتر است.
سرطان فولیکولار : 20 تا 30 درصد انواع سرطان تیروئید را تشکیل می‌دهد و خطر متاساز و عود بیشتری دارد و در مناطقی که با کمبود عنصر ید مواجه هستند، بیشتر دیده شده است. شیوع این نوع تومور در زنان سه برابر مردان است. اوج بروز این بیماری در سنین 50 سالگی است و معمولا به صورت گره‌های تیروئیدی منفرد و گاهی با افزایش سریع اندازه تومور اتفاق می‌افتد.
سرطان مدولار Medullar : سلول‌های غیرتیروئیدی موجود در غده تیروئید دچار تغییرات بدخیمی می‌شوند و در بعضی از خانواده‌ها (به لحاظ ژنتیکی) زمینه ابتلا به این نوع سرطان وجود دارد. این تومور هورمون کلسی تونین ترشح می‌کند و عامل کاهش دهنده میزان کلسیم خون محسوب می‌شود.
سرطان آناپلاستیک Anaplastic : بدخیم‌ترین نوع سرطان تیروئید است. خوشبختانه این سرطان نادر است، اما به سرعت متاستاز می‌دهد، به درمان با ید رادیواکتیو پاسخ نمی‌دهد. کمتر از یک درصد موارد را شامل می‌شود و زنان بیشتر از مردان به این نوع سرطان مبتلا می‌شوند و معمولا در دهه هفتم تا هشتم زندگی بروز می‌کند.
 
علائم و نشانه‌ها
 
بزرگی تیروئید، خشونت صدا یا تغییرات صدا، سرفه و یا سرفه همراه با خون، بلع مشکل.
معاینه بالینی می‌تواند وجود توده در تیروئید یا ندول های تیروئید را شناسایی کند. همچنین غدد لنفاوی گردن در معاینه بالینی بررسی می‌شوند. سرطان‌های تیروئید با تهاجم به غدد لنفاوی می‌توانند باعث بزرگی آن‌ها شوند.
شناسایی سرطان تیروئید
 
* نمونه برداری (بیوپسی) از تیروئید که به تشخیص سلول‌های سرطانی و نوع آن‌ها کمک می‌کند.
* سونوگرافی از تیروئید که به شناسایی توده‌ها در تیروئید کمک می‌کند.
* اسکن تیروئید که به بررسی ندول های تیروئید و فعالیت سلولی در ندول ها کمک می‌کند.
* لارنگوسکوپی که در صورت به وجود آمدن تغییرات صوتی به بررسی و مشاهده طناب‌های صوتی کمک می‌کند.
* اندازه گیری کلسی تونین خون در موارد مشکوک به سرطان مدولاری تیروئید و سنجش تیروگلوبولین در موارد سرطان پایپلری و فولیکولار که سطوح آن‌ها افزایش می‌یابد.
* سرطان‌های تیروئید ممکن است باعث تغییراتی در هورمون‌های تیروئیدی شوند.
 
دارودرمانی بعد از عمل جراحی
 
معمولا بعد از عمل جراحی، هورمون تیروکسین توسط پزشک تجویز می‌شود تا TSH را کنترل کند و کاهش دهد. این کار باعث می‌شود از تاثیر TSH و عود تومور جلوگیری کند.
مصرف ید رادیواکتیو در این بیماران باعث از بین رفتن سلول‌های سرطانی باقیمانده می‌شود.
حساسیت این جراحی به این دلیل است که ممکن است هنگام جراحی، پاراتیروئید برداشته شود که در این صورت، شخص دچار کمبود کلسیم می‌شود یا ممکن است عصب دچار صدمه شود که در این صورت بیمار دچار اشکال در تکلم و تنفس می‌شود. به همین دلیل، به بیماران توصیه می‌شود که توسط یک پزشک ماهر جراحی شوند.
 
با مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کنید
 
* خشونت صدا، احساس توده در گردن، بزرگ شدن غدد لنفاوی، درد در قسمت جلوی گردن (در مراحل پیشرفته)‌، سرفه (گاهی همراه با خون)‌، سختی بلع، پرکاری تیروئید (به صورت غیرمعمول)
* نارسایی ریوی و کبدی و همچنین کم خونی و شکستگی ناشی از نفوذ به استخوان‌ها
 
پیشگیری
 
متاسفانه بیشتر افرادی که دچار سرطان تیروئید می‌شوند، هیچ گونه علائمی تا مرحله پیشرفته ندارند و به همین دلیل پیشگیری در بیشتر مواقع ممکن نیست، اما می‌توان با قرار نگرفتن در معرض پرتوهای سرطان زا در کودکی، تا حد زیادی از بروز این بیماری جلوگیری کرد.
همچنین، در خانواده‌هایی که فردی از آن‌ها به این بیماری مبتلا شده، توصیه می‌شود با آزمایش ژنتیک و در صورت وجود سرطان، با شروع درمان به موقع از پیشروی سرطان جلوگیری شود تا نتایج بهتری از درمان به دست آید.
 
 
 
 
 
 

چگونه دردتان را کم کنید؟

 
هر روز صبح با بدنی خشک از خواب بیدار می‌شود و از درد ناله می‌کند؛ دردی که حالا به تحمل آن عادت کرده است. این درد تا آخر شب با او می‌ماند و هر کار و حرکتی که می‌کند، با دردی وحشتناک همراه می‌شود.
 
 
 
شاید خیلی از افراد را بشناسیم که با این شرایط زندگی می‌کنند و درد را بخش جدایی‌ناپذیر زندگی خود می‌دانند، اما اگر شما هم با این درد همیشگی روبه‌رو هستید، خوب است بدانید می‌شود آن را کاهش داد و از زندگی لذت برد. متخصصان توصیه می‌کنند نسبت به این دردها بی‌تفاوت نباشید و سعی کنید آن را کاهش دهید.
 
انواع درد
 
1- درد حاد
درد حاد معمولاً با بیماری و زخم همراه است. درد حاد می‌تواند یک لحظه باشد، مثل نیش حشره و یا هفته‌ها به طول بینجامد، مثل سوختگی. هنگامی که شخصی به درد حاد مبتلا می‌شود، دقیقاً می‌داند که چه محلی آسیب دیده است.
2- درد مزمن
درد مزمن معمولاً بیان کننده دردی است که بیش از 6 ماه طول کشیده و پایان آن قابل پیش بینی نیست، مگر این که خیلی آهسته بهبود یابد مانند سوختگی‌ها، یا مرگ. دیگر خصوصیات درد مزمن آن است که علت آن مشخص باشد. اغلب درد مزمن، فرد را خسته و ناتوان می‌کند و برای فرد زندگی با چنین شرایطی مشکل است. بیماران تجارب مدامی نسبت به درد دارند.
3- درد سطحی
چنانچه درد در نواحی سطح پوست باشد، درد سطحی نامیده می‌شود، مانند درد سوزن و درد نیشگون. درد سطحی پس از تماس سوزن با دست، به وضوح احساس می‌شود و با توقف تحریک، بلافاصله از بین می‌رود.
4- درد عمیق
چنانچه درد از نواحی ماهیچه‌ها، استخوان‌ها، بافت پیوندی و مفاصل باشد، درد عمیق نامیده می‌شود. گرفتگی عضلانی و سردرد از این نوع دردها هستند. معمولاً درد عمیق، مبهم و با سوزش همراه است.
 
راه‌های کاهش درد
 
برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی این کارها را انجام دهید:
 
1- ورزش را کنار نگذارید
 
شاید تصور می‌کنید چون درد دارید، نباید ورزش کنید. در حالی که باید بدانید بدون ورزش منظم و مناسب، قدرت و حجم عضلات خود را کاهش می‌دهید و در نتیجه درد تشدید می‌شود. خوشبختانه ورزش‌های ذهنی (مثل یوگا)، اندروفین آزاد می‌کند و به داشتن حسی بهتر کمک می‌نمایند. بنابراین اگر شما هم از دردهای مزمن رنج می‌برید، با پزشک خود برای انتخاب ورزشی مناسب مشورت کنید.
 
2- تنفس عمیق و تمرکز را فراموش نکنید
 
با این‌که این کار خیلی ساده و واضح به نظر می‌رسد، اما افراد بسیار کمی آن را انجام می‌دهند. تنها چند دقیقه در روز کارهای معمول را کنار بگذارید و ذهن و روح خود را آرام کنید. این کار چندان سخت نیست، بنابراین تنفس عمیق و آرام را برای رهایی از درد فراموش نکنید.
 
3- سیگار را ترک کنید
 
گروهی از مردم بلافاصله بعد از کشیدن سیگار احساس آرامش و راحتی می‌کنند، در حالی که باید بدانند این حس موقتی است. نکته جالب این است که سیگار در طولانی مدت می‌تواند باعث ایجاد حس خستگی و درد شود. بنابراین اگر می‌خواهید دردتان کاهش یابد، سیگار نکشید.
 
4- جسم خود را تقویت کنید
 
اگر شما هم از تحمل دردهای مزمن و همیشگی خسته شده‌اید، فراموش نکنید یکی از بهترین شیوه‌های کاهش درد، تقویت جسم است. بنابراین رژیم غذایی متعادل و سالم را در برنامه خود داشته باشید و به حفظ وزن مناسب اهمیت دهید.
 
5- توانایی‌های خود را بشناسید
 
با شناخت توانایی‌های خود بهتر می‌توانید درد را کنترل کنید. به عنوان مثال اگر خسته هستید و توانایی انجام کاری خاص را ندارید، آن را کنار بگذارید و استراحت کنید؛ مطمئن باشید هیچ مسأله‌ای پیش نمی‌آید. در ضمن توانایی هر کس با شخص دیگر متفاوت است، بنابراین هیچ‌وقت خودتان را با دیگران مقایسه نکنید.
 
6- زیاد به درد فکر نکنید
 
حتماً شما هم می‌دانید تمرکز روی درد و فکر کردن زیاد به آن می‌تواند سبب تشدید و بدتر شدنش شود. بنابراین خودتان را مشغول کنید و با فعالیت‌های مختلف سرگرم شوید.
 
در نهایت اگر شما هم این وضعیت را دارید، بدانید تنها نیستید. در حقیقت متخصصان می‌گویند یک نفر از هر 3 نفر، این دردهای مزمن را تجربه می‌کند.
بنابراین اگر شما هم با این شرایط زندگی می‌کنید، وضعیت خود را برای دوستان و آشنایان توضیح دهید و از آن‌ها کمک بخواهید. همچنین خوب است درباره شرایط خود اطلاعات بیشتری کسب و برای بهبود وضعیت تلاش کنید.
 
 
 
 
 
 
 
 

این 7 نشانه بیماری را جدی بگیرید

 
هیچ کس دوست ندارد بیمار شود و زندگی خود را با درد و ناراحتی بگذراند، اما گاهی به دلیل بی‌اطلاعی از نشانه‌های جدی و مهم بیماری‌ها، با مشکلی جدی مواجه می‌شویم. بنابراین بهترین کار این است که نشانه‌های مهم بیماری‌ها را بشناسیم و برای درمان به موقع آن‌ها اقدام کنیم.
 
 
تب بالا یا دائمی
تب همیشه و به تنهایی هشداری جدی برای بروز یک بیماری به حساب نمی‌آید. با این حال اگر فردی بیش از 3 روز تب داشته باشد، بهتر است برای رسیدگی بیشتر به پزشک مراجعه کند. تب مداوم و دائمی می‌تواند نشانه عفونتی پنهانی مانند عفونت دستگاه ادراری باشد. در برخی موارد نیز سرطان، توده‌های بدخیم و مصرف برخی داروها می‌تواند سبب بروز تبی طولانی مدت یا همیشگی شود. پس اگر فردی تب دارد و درجه حرارت بدنش بیش از 4/39 درجه سانتی‌گراد است باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند.
 
کاهش وزن بدون دلیل
کاهش وزن بدون رژیم لاغری و ورزش آرزوی خیلی از انسان‌هاست، اما این وضعیت در اصل می‌تواند نشانه‌ای مهم از مشکلی در سلامتی باشد. بنابراین اگر در شش ماه گذشته به اندازه 10 درصد از وزنتان کاهش یافته است (مثلا 7 کیلوگرم برای فردی با وزن 68 کیلوگرم) باید با پزشک مشورت کنید.
کاهش وزن بدون دلیل می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله اختلالات تیروئید، دیابت، افسردگی، بیماری‌های کبدی یا گاهی سرطان ایجاد شود.
 
تنگی نفس
زمانی که تنگی نفس خیلی شدیدتر از یک گرفتگی ساده یا گرفتگی ناشی از فعالیت بدنی باشد، می‌تواند نشانه مشکلی جدی به حساب بیاید. اگر هنگام نفس کشیدن خس‌خس می‌کنید، نفس نفس می‌زنید و یا برای نفس کشیدن با مشکل روبه‌رو هستید برای مراقبت‌های لازم باید به پزشک مراجعه کنید. 
 
آسم، ذات‌الریه، بیماری مزمن انسدادی ریه، برونشیت مزمن و آمبولی ریه می‌توانند از جمله علل ایجاد چنین حالتی باشند. البته مشکلات تنفسی می‌تواند به علل دیگری از جمله ترس، وحشت و اضطراب بیش از حد نیز ایجاد شود.
 
تغییر در اجابت مزاج
شرایطی که در اجابت مزاج، طبیعی در نظر گرفته می‌شود، در مورد افراد مختلف بسیار متفاوت است. بنابراین زمانی که متوجه شرایطی غیرطبیعی در وضعیت خود می‌شوید، مراجعه به پزشک را نادیده نگیرید. مدفوع خونی یا سیاه و تیره رنگ، و اسهال یا یبوست مزمن از جمله شرایطی است که باید برای درمان آن‌ها اقدام شود.
این تغییرات می‌تواند نشانه وجود عفونتی باکتریایی، ویروسی یا انگلی باشد. علاوه بر این سندرم روده تحریک‌پذیر و سرطان روده بزرگ هم می‌توانند در بروز این وضعیت موثر باشند.
 
اختلالات شخصیتی
زمانی که با مشکلی در قدرت تفکر یا حافظه خود روبه‌رو شدید، زمان و مکان را اشتباه گرفتید یا با تغییرات رفتاری و شخصیتی مانند عصبانیت بیش از حد مواجه بودید، برای پیشگیری و درمان وضعیت باید سریع به پزشک مراجعه کنید.
این تغییرات به دلایل مختلفی از جمله عفونت، کم‌خونی، کاهش قند خون، کم‌آبی بدن یا مشکلات روحی ایجاد می‌شوند. گاهی اوقات هم مصرف برخی داروها می‌تواند این شرایط را ایجاد کند.
 
احساس سیری زودرس
اگر به تازگی حس می‌کنید، زودتر از گذشته یا بعد از خوردن مقدار کمتری غذا سیر می‌شوید، برای بررسی‌های بیشتر باید به پزشک مراجعه کنید. این احساس سیری زودرس می‌تواند با تهوع، استفراغ، نفخ، تب، کاهش یا افزایش وزن نیز همراه باشد. اگر چنین است حتما پزشک را از این نشانه‌ها مطلع کنید.
 
مشکلات بینایی
گاهی دیدن لکه‌های روشن یا جرقه‌های نور در مقابل چشم یا سایر اختلالات بینایی نیز می‌تواند نشان‌دهنده مشکلی در سلامت فرد باشد. بنابراین برای جلوگیری از کاهش دید و افت بینایی یا بروز بیماری‌های دیگر به پزشک مراجعه کنید و از او مشورت بگیرید.
 
 
 
 

چرا در طول روز انرژی ندارید؟

 
 
یکی از مشکلات جامعه شهرنشینی امروز آن است که خیلی از افراد در طی روز انرژی لازم برای انجام کارهای روزمره را ندارند و این رخوت را با خود در طی روز به همراه می‌کشند. مطالعات نشان داده‌اند که اگر افراد صبح‌ها به طور طبیعی از خواب بیدار شوند، برای سلامت بدن‌شان بسیار مفیدتر از آن است که با کوبیدن بر روی ساعتی که در حال زنگ زدن است و به زور و با این که هنوز تمایل شدیدی به خواب دارند، برخیزند.
 
 
برای نمونه یک فردی که به سختی از خواب بر می‌خیزد را مثال می‌زنیم؛ فرض کنید ساعت 7 صبح با صدای زنگ ساعت بیدار شده و آن را ساکت می‌کند و سپس دوباره چرت می‌زند، سرانجام ساعت 7:15 تا 7:30 به زور از رختخواب جدا شده و بدون خوردن صبحانه با کمی تأخیر به محل کار می‌رسد. همین فرد حدود ساعت 14:30 دقیقه بعد از ظهر عملاً در پشت میز کارش در حال چرت زدن و خوابیدن است و احساس خستگی را در تمام روز بر دوش می‌کشد.
 
 
آیا برای شما پیش آمده که از خود بپرسید چرا علیرغم اینکه من در شب گذشته، به میزان کافی و حدود 8 ساعت خواب داشته‌ام، هنوز هم خسته‌ام؟ پاسخ به این پرسش ممکن است به الگوی صبحگاهی شما بازگردد.
میزان انرژی شما در بعد از ظهر را می‌توان از روی اولین اقدامات شما پس از بیدار شدن از خواب صبح، پیش بینی نمود. یک شروع ناخوشایند در ابتدای روز، هر چند شما را موقتاً بیدار و هوشیار می‌نماید، ولی با گذشت زمان دچار رخوت و کمبود انرژی می‌گردید. انرژی کم موجب تضعیف خلاقیت، خودجوشی، تمرکز و انگیزه می‌گردد. همچنین موجب افزایش تحریک پذیری و استرس در افراد می‌گردد.
 
اگر شما صبح خود را با اضطراب و ناگهانی (علیرغم خواب آلودگی از جای خود بپرید و با عجله روز را شروع کنید) و مصرفکافئین، آغاز نمایید، موجب افزایش فشار خون و هورمون‌های استرس زا در بدن شما می‌گردند و در نتیجه یک احساس سریع از هوشیاری و انرژی مندی را در خود احساس می‌کنید. اما این روش‌های تولید کننده آدرنالین دوام چندانی ندارند و کوتاه مدت هستند؛ لذا پس از گذشت زمان کوتاهی، احساس رخوت و کمبود انرژی به سراغ‌تان خواهد آمد.
 
لذا بسیار بهتر است که روز را با بیدار شدن طبیعی و بدون استرس شروع نمایید. بدنتان با گذشت زمان هماهنگ می‌شود که صبح‌ها چه موقع بیدار گردد. البته لازمه‌ی‌ این موفقیت آن است که نظم را در خوابیدن و بیدار شدن خود رعایت کنید. اگر شما در ساعت مشخصی بخوابید و بیدار شوید و همیشه این الگو را رعایت کنید، بدنتان خودش با آن سازگار می‌شود و در نهایت می‌توانید صبح‌ها به طور طبیعی و بدون دشواری از خواب برخیزید.
 
چند راهکار برای تنظیم ساعت بدن‌تان برای بیدار شدن طبیعی و بدون استرس و دشواری، عبارتند از:
 
1- به جای بیدار شدن با صدای زنگ‌های گوش خراش ساعت، با شنیدن موسیقی‌های روح نواز بیدار شوید.
 
2- به طور ناگهانی از جای خود نپرید. در حالی که نفس عمیق می‌کشید، قدری عضلات بدن خود را شل کرده و اعضای بدن خود را کش دهید (مانند گربه‌ای که پس از چرت زدن، بدن خود را می‌کشد).
 
3- قدری به کارهای مثبتی که در طی روز می‌توانید انجام دهید، فکر کنید.
 
4- اگر هوا خوب است چند دقیقه بیرون از خانه (مثلاً در بالکن) و در معرض تابش نور خورشید بایستید. تابش نور خورشید یکی از موثر‌ترین راه‌ها برای بیداری بدن است.
 
 
5- 3 تا 5 دقیقه اول پس از بیداری، یک کار آسان انجام دهید. این کار باید بدون تنش و راحت باشد.
 
6- صبحانه بخورید! مصرف غذاهای کم کربوهیدرات و پر پروتئین، به همراه مقداری فیبر و کربوهیدرات، برای مدت زمانی طولانی انرژی لازم برای بدن شما را تأمین می‌کنند. مصرف موادی نظیر: نان‌های سبوس‌دار، شیر کم چرب، تخم مرغ، آب‌میوه یا میوه و ماست در صبحانه مطلوب است.
 
یک توصیه کلیدی برای بهبود روند بیدار شدن از خواب صبحگاهی این است که پرخوابی و چرت زدن‌های اضافی در طی روز (از جمله در روزهای تعطیل) را کنار بگذارید تا شب ها زود خواب‌تان ببرد. سعی کنید همیشه سر ساعت معینی بخوابید و سر ساعت مشخصی هم بیدار شوید. داشتن نظم در ساعات خوابیدن، تنظیم چرخه خواب طبیعی بدن‌تان را تسهیل می‌کند و از خواب آلودگی شما در بین روز جلوگیری می نماید.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
پوست
 
 
 
 
 

اثرات واضح نور آفتاب بر پوست

 
 
تابش مکرر و طولانی مدت نور آفتاب بر پوست باعث ایجاد عوارضی در آن می‌شود. بیشترین عامل ایجاد این عوارض، اشعه ماورای بنفش یا UV است.
 
 
 
تغییرات آشکار پوست در اثر اشعه ماورای بنفش نور خورشید شامل موارد زیر است:
 
1- تغییرات بافتی ناشی از نور خورشید
 
اشعه‌ی ماورای بنفش یا UV باعث ضخیم و یا نازک شدن پوست می‌شود. پوست ضخیم در قسمت چین و چروک زمخت به خصوص در قسمت پشت گردن دیده می‌شود که با کشیدن پوست از بین نمی‌رود.
وضعیتی به نام سولار الاستوز (Solar elastosis) در قسمت پوست ضخیم و چین و چروک‌های زمخت به وجود می‌آید. سولار الاستوز یعنی تخریب بافت کشسانی پوست در اثر نور آفتاب که باعث پیری زودرس و چین و چروک پوست می‌گردد.
یکی از اثرات شایع UV ، نازک شدن پوست است که باعث چروکیدگی، خون‌مردگی و پارگی آن می‌شود.
 
2- تغییرات رگ‌های خونی در اثر نور خورشید
 
اشعه UV، دیواره رگ‌های خونی را نازک می‌کند. در نتیجه در اثر کوچک‌ترین ضربه، رگ‌های خونی قسمت در معرض تابش نور آفتاب، پاره شده و خون‌مردگی در زیر پوست ایجاد می‌شود؛ به عنوان مثال خون‌مردگی پوست در اثر نور آفتاب بیشتر در پشت دست‌ها یا ساعد دیده می‌شود، ولی در بازوها و قسمت داخلی دست‌ها و ساعد دیده نمی‌شود.
نور خورشید همچنین باعث اتساع مویرگ‌های پوست به خصوص پوست صورت می‌شود.
 
3- تغییرات رنگدانه های پوست در اثر نور آفتاب
 
شایع‌ترین تغییرات رنگدانه ای پوست در اثر نور آفتاب، ایجاد کک و مک و لکه‌های پوستی است که بیشتر در افراد با سفیدپوست دیده می‌شود.
وقتی که سلول تولید کننده ملانین (رنگدانه پوست) یا ملانوسیت تخریب شود، کک و مک ایجاد می‌شود. کک و مک های بزرگ که لکه‌های کبدی یا لکه‌های پیری نیز نامیده می‌شوند، در پشت دست‌ها، قفسه سینه، شانه، بازو و پشت دیده می‌شوند. این لکه‌ها در واقع مربوط به افزایش سن نیستند، بلکه مربوط به تابش نور آفتاباند.
 
4- برآمدگی‌های پوست در اثر نور آفتاب
 
اشعه‌ی UV باعث افزایش تعداد خال‌های گوشتی در قسمت‌های در معرض تابش نور آفتاب می‌شود. نور خورشید همچنین باعث ایجاد ضایعات پیش سرطانی به نام کراتوزس اکتینیک (actinic keratoses) روی پوست به خصوص در قسمت صورت، گوش‌ها و پشت دست‌ها می‌شود که بعدها سرطانی می‌شود.
اشعه‌ی UV باعث ایجاد عارضه‌ای به نام کراتوزس سبورئیک روی پوست نیز می‌شود که شبیه زگیل است، ولی برعکس کراتوزس اکتینیک سرطانی نمی‌شود.
 
5- سرطان پوست در اثر نور خورشید
 
تأثیر خورشید در ایجاد سرطان پوست کاملاً شناخته شده است. شایع‌ترین سرطان کشنده پوست �ملانوما� نام دارد. هرچقدر مدت زمان تابش و شدت اشعه UV بیشتر باشد، احتمال بروز سرطان هم بیشتر است.
 
پس سعی کنید ...
 
* اوقاتی از روز که شدت تابش نور خورشید بیشتر است (ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر) در فضای باز نباشید و در منزل بمانید.
* هنگام تماس با نور آفتاب تا حد امکان قسمت‌های باز پوست (مثل دست‌ها) را با لباس بپوشانید.
* حتماً از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.
* از کلاه لبه دار و عینک آفتابی استفاده کنید.
* تا حد امکان زیر نور خورشید قرار نگیرید و در سایه راه بروید.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ضدآفتاب باعث لک صورت می‌شود؟

 
چند سالی است که با شروع فصل گرمـا و افزایش مصـرف ضدآفتاب‌ها، پرسش‌های بیشماری از سـوی مصـرف کنندگان مطرح می‌گردد که ناشی از تشویش و نگرانی آن‌ها در رابطه با اثرات ضدآفتاب‌ها می‌باشد. نگرانی‌هایی از قبیل لک‌زایی، سرطان‌زایی و... .
 
 
 
لذا اشاره به نکات ذیل را برای روشن کردن افکار مصرف کنندگان ضروری دانستم:
 
1- مواد تشکیل دهنده ضدآفتاب‌های معتبر و دارای مجوز رسمی از وزارت بهداشت، صرفاً به صورت یک پوشش حفاظتی بر روی پوست قرار گرفته و آن را در برابر اثرات زیانبار پرتوهای خورشیدی محفوظ نگه می‌دارد و به هیچ وجه قادر به ایجاد لک‌های پوستی نیستند.
 
2- ضدآفتاب باید بر اساس نوع و ویژگی‌های پوست هر فرد انتخاب شود که در این خصوص لازم است از راهنمایی پزشک مربوطه استفاده کرد.
 
3- طبیعی است مصرف غیر یکنواخت ضدآفتاب روی پوست باعث می‌گردد نقاطی که با ضدآفتاب پوشش یافته‌اند تحت تأثیر آفتاب قرار نگیرند و از سایر نقاط پوست کمتر تیره شوند که تفاوت رنگ این دو ناحیه از پوست به معنای ایجاد لک نیست.
 
5- بسیـاری از لک‌های پوستـی می‌توانند ناشی از تغییـرات هـورمونی یـا عـوارض جانبـی بعضی از داروها به خصوصقرص‌های ضد بارداری خوراکی و یا حتی واکنش‌های حساسیتی باشند.
این‌گونه موارد که اندک هم نیستند، به هیچ وجه ربطی به ضدآفتاب نداشته و می‌توانند حتی بدون مصرف ضدآفتاب نیز رخ دهند.
 
6- اطمینان داشته باشید که اگر یک ضدآفتاب (با هر مارکی که می‌خواهد باشد) دارای مجوز رسمی وزارت بهداشت بوده و از مراکز معتبر (داروخانه‌ها و فروشگاه‌های معتبر) خریداری گردد و به شیوه درست و به مقدار کافی مصرف شود، هرگز ایجاد لک نخواهد کرد.
 
در نهایت به عنوان یک پزشک از شرکت‌های تجاری می‌خواهم که رقابت‌های تجاری را با سلامت مردم پیوند نزنند و با ایجاد شایعه لک زایی، سرطانزایی و . . . باعث شک و تردید مردم نگردند، چرا که ضدآفتاب‌ها محصولات لازم و بسیار مفیدی برای جلوگیری از اثرات زیانبار اشعه خورشید هستند.
 
 
 
 
 
 

رزاسیا شبیه آکنه است

 
رزاسیا باعث قرمزی پوست صورت می‌شود. قرمزی در رزاسیا، با گرما تشدید و باعث بزرگ شدن عروق خونی کوچک در صورت می‌شود. اگر این قرمزی مکررا وجود داشته باشد، موجب التهاب و پیدایش برجستگی‌های کوچک قرمز رنگ (شبیه آکنه) می‌گردد. در واقع رزاسیا می‌تواند با آکنه (جوش) اشتباه گرفته شود.
 
 
 
 
این بیماری مسری نیست و هیچ نوع عفونتی ندارد. این بیماری با تماس هم منتقل نمی‌شود.
رزاسیا در بزرگسالان بین سنین 30 تا 50 سال دیده شده است. رزاسیا در هر دو جنس دیده شده است، اما بیشتر، زنان یائسه را دچار می‌کند.
اغلب افراد مبتلا نمی‌دانند که این بیماری درمان است. این افراد ممکن است فکر کنند که پوستشان حساس است.
 
تفاوت‌ رزاسیا و آکنه
 
رزاسیا در حالی که می‌تواند با آکنه همراه باشد، تفاوت‌های زیادی با آن دارند. رزاسیا را گاهی با نام آکنه بزرگسالان می‌خوانند.
- در رزاسیا هیچ دانه چربی و جوش سر سیاه دیده نمی‌شود.
- در آکنه جوش‌ها بزرگ می‌شوند، در حالی که در رزاسیا، جوش‌ها بزرگ نمی‌شوند.
- رزاسیا دارای برآمدگی قرمز کوچک می‌باشد. ولی بر خلاف آکنه بر اثر فشردن این برآمدگی‌ها، تمام محتویات آن خارج نمی‌شود.
- افراد دچار رزاسیا، پوستی قرمز رنگ دارند، ولی افرادی که جوش می‌زنند، پوستشان کمتر قرمز است.
 
بیماری‌های شیبه رزاسیا
 
آکنه ولگاریس (جوش بدشکل)، التهاب سیستم لنفاوی، حسایت دارویی، پوست شوره دار، آلرژی فصلی، اگزما، درماتیت اطراف دهان، ورم ملتحمه آلرژیک، سندرم کارسینوئید و تبخال نیز شبیه رزاسیا هستند.
 
نشانه‌های رزاسیا
 
تکه‌های قرمز یا صورتی در پوست صورت، خصوصا قرمزی دائمی یا موقتی در پیشانی، چانه، بینی و لب‌ها؛ عروق خونی ریز قابل مشاهده، برآمدگی‌های کوچک قرمز رنگ، کیست‌های قرمز رنگ و چشمان صورتی.
 
 
 
تاثیر رزاسیا بر بینی و چشم ها
 
بینی یکی از مناطق اولیه درگیر با رزاسیا می‌باشد. بینی قرمز و دارای برآمدگی می‌شود و رگ‌های کوچک خونی برجسته می شوند. اگر این عارضه بدون درمان رها شود، می‌تواند منجر به بدشکلی بینی شود. این مشکل بیشتر در مردان دیده شده است و با جراحی می‌توان آن را از بین برد.
نصف بیماران مبتلا به رزاسیا، احساس خشکی، سوزش و وجود شن در چشم‌شان دارند. این افراد ممکن است قرمزی پلک داشته باشند و به نور حساس باشند. اگر رزاسیا درمان نشود، موجب تخریب قرنیه چشم می‌گردد. چشم پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی یا قطره ای، برای درمان چشم تجویز کند. اگر درمان انجام نشود، بینایی این افراد از بین می‌رود.
 
علل رزاسیا
 
علت پیدایش رزاسیا، هنوز مشخص نیست، اما آنچه که مشهود است، اتساع رگ‌های خونی کوچک در صورت می‌باشد.
دلایل دیگر رزاسیا عبارت است از: عوامل ژنتیکی به علاوه قرار گرفتن در معرض آفتاب، کرم‌هایی که در فولیکول های مو (Demodex folliculorum) دیده شده اند، هلیکوباکتر پیلوری (این باکتری موجب زخم معده می‌گردد)، بیماری‌های دستگاه گوارش و داروهایی که موجب گشاد کردن رگ‌های خونی می‌گردند.
 
تشخیص رزاسیا
بیوپسی پوست (نمونه برادری پوست و دیدن آن در زیر میکروسکوپ) ممکن است مفید باشد.
خراش دادن پوست برای از بین بردن کرم‌های پوست.
آزمایش خون لازم نیست، اما ممکن است برای حذف علل سرخ شدن صورت و گرگرفتگی مورد استفاده قرار گیرد.
 
درمان رزاسیا
رزاسیا با افزایش سن، بدتر می‌شود. رزاسیا به طور کامل درمان نمی‌شود، اما می‌توان با استفاده از روش‌های مناسب، این بیماری را کنترل کرد.
تحت نظر پزشک می‌توان از صابون ضد باکتری، کرم‌های موضعی، قرص‌های آنتی بیوتیکی (تتراسایکلین، آموکسی کلین)، لیزر درمانی، نور درمانی و ایزوترتینوئین (آکواتان) برای درمان استفاده کرد.
 
رژیم غذایی
ماست، خامه ترش، پنیر، سس سویا، مخمر، بادمجان، آواکادوو، اسفناج، برخی لوبیاها و نخودها، مرکبات، گوجه فرنگی، موز، کشمش، انجیر و آلو قرمز را نباید مصرف کنند.
 
نکات قابل توجه برای افراد مبتلا به رزاسیا
- از سیگار کشیدن، مصرف غذاهای تند، نوشیدنی‌های داغ، الکل و شکلات دوری کنند.
- از صابون‌های تند استفاده نکنند.
- از خراشیدن صورت خودداری کنند.
- داروهای حاوی کورتیزون و یا استروئید را نباید به پوست بزنید، زیرا باعث گشاد شدن مویرگ‌های صورت می‌شوند.
- در معرض اشعه خورشید قرار نگیرند و در هوای خیلی سرد و خیلی گرم نیز نباید باشند.
- با یک پاک کننده ملایم، صورت خود را دو بار در روز بشویند. شستشوی بیشتر موجب تحریک می‌گردد.
- هر روز صبح، کرم ضد آفتاب به صورت بزنند.
- پزشک ممکن است، آنتی بیوتیک موضعی تجویز کند.
- برخی مواد آرایشی و اسپری مو، موجب قرمزی و تورم می‌گردند.
- صابون، ضد آفتاب و مرطوب کننده‌های مورد استفاده، باید بدون الکل باشند.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
بهداشت دهان و دندان
 
 
 
 

خطرات رادیوگرافی دندان

 
 
 
رادیوگرافی‌های دندان برای مشخص کردن دندان‌های شکسته، استخوان‌های آسیب دیده، پوسیدگی، آبسه‌های دندانی، کیست‌ها، بررسی مفصل، بررسی رابطه استخوان‌ها و خیلی موارد دیگر کاربرد دارد.
 
 
 
 
ممکن است تهیه رادیوگرافی‌های دهان و دندان برای برخی افراد نگران کننده باشد. بر اساس اطلاعات علمی، حداکثر اشعه مجازی که هر فرد طی یک سال می‌تواند دریافت کند، برابر با 5 هزار میلی رم است. بنابراین اگر فردی در محدوده پایین‌تر از این حد قرار گیرد، نباید نگران باشد.
رادیوگرافی‌های معمول دندانپزشکی تنها حدود پنج میلی رم اشعه وارد دهان و فک می‌کنند. لذا اگر بیش از 1000 رادیوگرافی از این نوع تهیه شود، خطر ایجاد عوارض وجود خواهد داشت.
هر فردی به طور طبیعی به میزان تقریبی 350 میلی رم از اشعه‌هایی که در محیط وجود دارد را به طور سالانه جذب می‌کند. لذا با احتساب اشعه‌های محیطی، هر فرد حتی می‌تواند تا 70 بار از تمام دندان‌ها رادیوگرافی در سال تهیه کند.
 
چند منبع مهم اشعه در دندان پزشکی وجود دارند:
 
- یک نوع مربوط به عکس‌هایی موسوم به پری آپیکال است که از تک تک یا گروهی از دندان‌های مجاور گرفته می‌شود تا تاج، ریشه و بافت‌های اطراف دندان‌ها بررسی شوند.
- نوع دیگر رادیوگرافی‌هایی است که عمدتا برای بررسی پوسیدگی دندانی است که به آن‌ها رادیوگرافی بایت وینگ گفته می‌شود.
- گروه بعدی عکس‌هایی هستند که برای بررسی تمام دندان‌ها یا بررسی استخوان‌های سر و صورت تهیه می‌شوند که در درمان‌های تخصصی‌تر مثل ارتودنسی استفاده می‌شوند.
هر کدام از این منابع اشعه متفاوتی را به افراد می‌رسانند. در هر نوع رادیوگرافی دستگاه‌های قدیمی از اشعه بیشتری استفاده می‌کنند. مهم آن است که افراد تهیه کننده دقت کافی در تهیه عکس داشته باشند.
با توجه به این که رادیوگرافی‌های دندانی در محل‌های خاصی از دهان و یا صورت تهیه می‌شوند و مقدار اشعه آن‌ها به نسبت کم است، مقدار اشعه‌ای که از این رادیوگرافی‌ها به سایر نقاط بدن می‌رسد، بسیار کم است. بنابراین خطر جدی سایر اندام‌ها را تهدید نمی‌کند.
 
 
راه‌های کاهش خطرات رادیوگرافی
 
- به محل‌هایی مراجعه کنید که از دستگاه‌های قدیمی رادیوگرافی استفاده نمی‌کنند.
- اگر خانم بارداری نیاز به تهیه رادیوگرافی داشته باشد لازم است وضعیت خود را به تهیه کننده رادیوگرافی اطلاع دهد تا حفاظت‌های موردنیاز را به عمل آورد.
- استفاده از یقه‌های گردنی برای محافظت از تیروئید یا استفاده از پیش بندهای سربی برای حفاظت از اندام‌های حساس به اشعه مفید است.
- برخی از بیماران تصور می‌کنند که گم کردن رادیوگرافی‌ها اهمیتی ندارد و می‌توانند آن را تکرار کنند، اما این مساله درست نیست، بلکه محافظت در برابر تکرار تهیه رادیوگرافی هم توصیه می‌شود.
 
 
 
 
 
 
رادیوگرافی دندان باید با اقدامات حفاظتی انجام گیرد
 
مهندس علی گورانی، کارشناس بهداشت پرتوهای وزارت بهداشت در این باره می‌گوید:
 
�میزان تشعشع رادیوگرافی تک دندان در مقایسه با دیگر دستگاه‌های پرتو تشخیصی کمتر است اما به دلیل استفاده زیاد از این دستگاه، خطرات آن قابل توجه بوده و ضرورت دارد هنگام استفاده از دستگاه‌های مولد اشعه، اقدامات حفاظتی رعایت شود.
به دلیل این که محل رادیوگرافی دندان در فاصله خیلی نزدیک با تیروئید بیماران است و احتمال پرتوگیری تیروئید از این دستگاه زیاد است، بنابراین توصیه می‌شود در هنگام استفاده از این دستگاه، تیروئید بیمار با شیلد یا حفاظ مخصوص پوشیده شود.
بیماران برای گرفتن عکس حتماً باید از عینک مخصوص محافظ چشم، روپوش سربی و شیلد تیروئید استفاده کنند تا تحت تاثیر تشعشعات این دستگاه قرار نگیرند.
مقدار تشعشع دستگاه رادیوگرافی دندان تقریباً یک پنجم مقدار تشعشع در تصویربرداری رادیولوژی سینه است. رعایت نکات ایمنی و حفاظتی دستگاه‌های پرتو پزشکی از نظر قانونی الزامی است و اگر این امر صورت نگیرد تخلف محسوب می‌شود و مردم باید درباره این نکات اطلاع داشته و از مسئولین بخواهند اقدامات حفاظتی را برای استفاده از این دستگاه‌ها برای‌شان انجام دهند.�
 
هر چند که گفته می‌‌شود میزان اشعه در رایوگرافی دندان کم است، ولی باید حتی در برابر این میزان کم نیز از خود مراقبت کرد، زیرا بر اساس برخی تحقیقات برای سلامتی بدن مضر است، مثل تحقیق زیر:
 
ارتباط تشعشعات رادیولوژی دندان با سرطان تیروئید
در پژوهشی که با حضور 313 بیمار مبتلا به سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند که احتمال ابتلا به سرطان تیروئید با افزایش تماس با تشعشعات رادیولوژی در دندانپزشکی تشدید می‌شود.
به گفته محققان غده تیروئید که در گردن قرار دارد به تشعشعات یونی به ویژه در کودکان حساس است، اما خطرات احتمالی این پرتوها که در دندانپزشکی وجود دارد،‌ اغلب نادیده گرفته می‌شود.
محققان تاکید دارند باور این که رادیولوژی در دندانپزشکی کاملا بی خطر و ایمن است، باید بیشتر مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد.
این محققان خاطرنشان کردند که تجویز رادیولوژی فقط باید در مواقع ضروری انجام گیرد و نباید جزو چکاپ معمولی و متداول باشد.
 
 
 
 
 
 
ماهرخ بیگلری .ایمیل سندر گروه مارشال - مدرن
halazounevahshi@yahoo.com
www.facebook.com/mahrokh.biglari
حلزون وحشی